Dit is dus géén maan. Wel iets dat je kunt opeten.
Kijk eens naar deze foto van de maan en vraag je af: wat kan dit óók zijn? Want dit is geen maan. Het is wel iets dat een beetje Nederlander regelmatig eet. De serie Alternative
Kijk eens naar deze foto van de maan en vraag je af: wat kan dit óók zijn? Want dit is geen maan. Het is wel iets dat een beetje Nederlander regelmatig eet. De serie Alternative
Ik heb een wat moeizame relatie met Unseen. We begrijpen elkaar niet helemaal. Want als iemand een foto beschouwt als materiaal om eens lekker mee te gaan fröbelen, dan heb je aan mij een verkeerde. Maar
Ik bekommer me doorgaans niet om natuurfotowedstrijden. Maar één wedstrijd vormt daarop een uitzondering; de Comedy Wildlife Awards. Daarin staan uitglijdende uilen en bozige schildpadden centraal. Kleine waarschuwing: dit wordt geen diepgravend fotografieartikel, meer een
We hebben een nieuwe Fotograaf des Vaderlands. Wat dat precies inhoudt is mij onduidelijk, maar wat ik wél weet is dat Jan-Dirk van der Burg bij Nederland hoort als ware hij een blokje kaas. Zijn
Kies je er als fotograaf voor om iets te registeren, of om het in een invoelbare context te plaatsen? Voorbeeld: hoe leg je de impact van een atoomproef vast? Laat je enkel de klassieke paddestoelwolk zien,
Laatst las ik een wetmatigheid die een boel voor mij verklaarde: de benodigde tijd voor een taak past precies in de hoeveelheid beschikbare tijd. Anders gezegd: heb je 15 minuten om iets af te maken,
Ik word een beetje moe van alle dronefotografie, maar wat Reuben Wu doet vind ik leuk. Nu eens geen bovenaanzicht, nee, hij gebruikt de drone zelf om lichtfiguren te tekenen boven verlaten vlaktes. Nu drones
Ik schreef al eerder over Txema Salvans. Dat had een ongemakkelijk bij-effect. In zijn fotoserie The Waiting Game fotografeerde hij namelijk wachtende Spaanse prostituees. In de zomermaanden stijgt het bezoekersaantal van mijn artikel daarover navenant.
De wereld stikt van de portretfoto’s; mensen kijken graag naar mensen. Jimmy Reid niet. Hij fotografeert de oneerbare beestjes die ongevraagd onze huizen, schoenen en bedden betreden. Het zijn engerds zonder gezicht. Denken we. We
Het was één van mijn eerste fotoboeken ooit, 3191: Evenings. Twee fotografen die 3191 mijl bij elkaar vandaan wonen en die afstand overbruggen door beiden iedere avond een zojuist gemaakte foto te delen. Instagram avant
Soms ontdek je iets briljants nét nadat het voorbij is. Zoals een podcast over fotografie die al 6 jaar bestond: On Taking Pictures. Een maand geleden was de laatste aflevering, nummer 325. Het was de
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik fotografeer veel te weinig dit jaar. Ik had grootse plannen, maar daar is nog weinig van terecht gekomen. En nu? Nu heb ik een oplossing
Tankstations zijn nondescripte plaatsen, er gebeurt nooit iets van belang. Maar ik heb een zwak voor ze, vooral ‘s avonds, als zo’n lichtbak je schreeuwerig toeschijnt. Jaren geleden maakte ik er een fotoserie van. Ik
Harold Edgerton was de man die de wereld voor het eerste stopzette. In 1931 combineerde hij stroboscopisch licht met een razendsnelle sluiter. Ineens kon men zien hoe een kogel door een appel vuurde, wat er
Voor jongeren die nu opgroeien klinkt analoge fotografie al vreselijk gedateerd. De kennis van wat dáárvoor kwam, is nihil. Maar wel noodzakelijk als je écht wil snappen hoe fotografie onze blik op de wereld verandert.
Het MoMA heeft een immens foto-archief. En bizar veel kennis over die foto’s. Het leuke is: ze doen hun best om dit zoveel mogelijk te delen, ook met mensen die niet in NY wonen. Onlangs
Je kunt oneindig veel verschillende foto’s maken, als je een beetje je best doet. Maar stiekem word je enorm beïnvloed door alle beelden die je telkens voorbij ziet komen. En dus fotograferen we ongezien toch
Het is vakantietijd en dat betekent voor mij: leestijd. Talloze lijstjes in de krant, tijdschrift en op internet vertellen je wat je moet lezen. Maar nergens vind je tips gericht op boeken over fotografie. Daarom
Ik ben groot fan van illustrator Christoph Niemann. Hij leert je kijken en ont-kijken tegelijk. Zoals in het voorbeeld hierboven. Je ziet een tekening en sok. Maar je ziet vooral die schuchtere, wegrennende dinosaurus. Hoe
Tsja, als ik mijn 100ste en 200ste artikel als mijlpaal deel, moet ik dat ook met de 300ste blogpost doen. Dus bij deze. Dit keer zoom ik in op hoe ik eigenlijk schrijf: waarom vermeld ik
We zetten zowat iedere gedachte, acitiviteit en evenement om tot een hoopje pixels. Yuni Yoshida doet dat ook, maar dan wel analoog. Van voedsel maakt ze zelf wat pixels. Heel veel vierkantjes Het moet een hels
Dit blog staat vol tips om te leren kijken. Maar nergens heb ik het over één van onze grootste (culturele) visuele afwijkingen. Pas deze week las ik erover: we kijken van links naar rechts en
Tsja, strikt genomen is Tishk Barzanji geen fotograaf. Maar strikt genomen is dit ook geen fotoblog – wel een blog over leren kijken. Dus schrijf ik lekker over de digitale gedachtespinsels van Barzanji. Omdat ik
Ik vraag me wel eens af hoe de toekomstige mens (of cyborg) terugblikt op onze tijd. Wat laten wij achter aan fysieke objecten? En dus: wat valt er straks te vinden in de grond onder
Justin Peters begon ooit met fotograferen, maar vond de realiteit te saai. Everything you can image is real, vond Picasso al, en Peters sloot zich daarbij aan. Hij combineert stockfoto’s en maakt zo een wereld
Het is zondag – dus Kronkeldag. No matter what, ik publiceer op zondag twee blogs. Punt. Dus zit ik nu aan het strand in Portugal met ipad toetsenbordje op mijn schoot. Zonder inspiratie, en zonder
Internet besluipt je, bekruipt je zo vanachter de bosjes en gebiedt je te delen waar je aan denkt, wat je doet, met wie, en waarom. Jenny Odell speelt met die ongemakkelijkheid in haar fotowerk. Geen
Een strip pasfoto’s met gekke bekken van jezelf samen met vrienden die allang je vrienden niet meer zijn. Je komt ze meestal tegen in laatjes die je zelden open doet. Maar er zijn dus ook
Ik struikelde onlangs over een gaaf nieuw initiatief; een site met de naam The Observers. Bekende en iets minder bekende fotografen vertellen welke fotoboeken hen inspireren. Een stuk leerzamer dan lezen over met welke camera
Als architectuurfotograaf leg je vast wat anderen hebben bedacht. En dat ging een beetje jeuken, bij Filip Dujardin. Dus bedacht hij zelf de bouwwerken die hij zou willen fotograferen. Onmogelijke forten, huizen en stellages waar