Een ufo-dorp in Taiwan fotograferen
Ik maak er een sport van om voorafgaand aan een lange reis op zoek te gaan naar maffe plekken aldaar. Ik vind ze door dit te googlen: ‘weird tourist attractions + land’. En zo kwam
Ik maak er een sport van om voorafgaand aan een lange reis op zoek te gaan naar maffe plekken aldaar. Ik vind ze door dit te googlen: ‘weird tourist attractions + land’. En zo kwam
Badplaatsen in de winter zijn bepaald geen trekpleisters. Maar wél voor Sander van Wettum: hij toont de absurditeit van deze plekken zodra de beoogde doelgroep – toeristen – er niet is. De resulterende mistroostigheid leent
Het einde van het jaar nadert en het wordt steeds kouder buiten. Reden om mij eens te buigen over mijn Lightroom archief van 2019. Hoeveel foto’s maakte ik? Ik grasduinde in mijn archief om te
Zo. Dit is alweer de laatste vooruitblik van dit jaar. De aankomende maand ga ik aan de slag met mijn foto-archief, bereid ik een volgende expositie voor en ga ik heel veel lezen bij een
Ik bezocht dit jaar voor het eerst Fotofestival Noorderlicht. Eén fotograaf sprong er voor mij uit. Dus daar gaat dit stukje over. En over wat dat festival eigenlijk behelst. Wat is Noorderlicht? Ik reis met
Onze vingers laten vreemdsoortige sporen achter op onze schermpjes. We klikken, tappen, appen en swipen dat het een lieve lust is. Jos Jansen toont het vettige resultaat van ons gedrag op tientallen schermpjes. Het ziet
Ik heb van die thema’s waar ik al jaren over wil schrijven. Atmosferisch perspectief is er zo eentje. Alleen had ik nooit ‘goede’ foto’s om te laten zien wat het is. Nu wel. En dankzij
We grossieren met z’n allen in foto’s die al miljoenen keren zijn gemaakt. Ene Sam Morrison plukte 1300 van zulke foto’s van Instagram, allemaal gemaakt in New York. Die plakte hij achter elkaar, waardoor een
In sommige poppenhuizen is het niet pluis. In ieder geval niet in die van Frances Glessner Lee: in haar morbide creaties zie je plassen bloed, zelfmoord en half vergane lijken. Ze zijn bedoeld voor volwassenen
Bij sommigen foto’s wil ik meer weten, bij anderen heb ik (bijna) genoeg aan het beeld an sich. Dat laatste heb ik met de Parijse beelden van Alain Cornu. Sprookjesachtig sfeervol, zonder dat het kitscherig
Parijs is meestentijds de stad van de liefde, maar dit weekend was ze voor mij de stad van de fotografie. In het Grand Palais toonden meer dan 180 fotogalerieën hun duurste waar aan liefhebbers en
Er was nog meer te doen in Parijs dit weekend: FotoFever is het randevenement dat zich richt op mensen met een kleinere portemonnee. Hieronder vind je mijn lievelingsfoto’s, inclusief de prijs. FotoFever is een beetje
Er verdwijnt iets uit ons straatbeeld. Iets waar je vroeger pisang goreng en bakken vol bami bestelde. “De Chinees” wordt in rap tempo omgebouwd tot wok- of sushi-restaurant. We willen ze niet meer, kennelijk. Mark
Weer een vooruitblik op de komende maand, de 11e van dit jaar. Wat ga ik doen, waar ga ik heen, wat ga ik lezen en luisteren? Kortom: een lijstje vol ideeën waar jij misschien ook
Soms is het gewoon lekker om een fenomeen vol verbazing te aanschouwen. Zoals kinderen die in elektrische auto’s rijden. Let wel: hun éigen auto’s. Je vraagt je af waar je naar zit te kijken: de
Stel: je woont in kamer van 2 bij 3 meter zonder ramen. Daar zit je 22 uur per dag in, al jaren. En dan word je gevraagd welke foto je zou willen zien. Wat is
Sinds kort heb ik een plakboek. Het duurde even voordat ik het maagdelijk witte papier daadwerkelijk vulde, maar inmiddels ben ik niet meer zo kritisch en plak ik me suf. Het brengt het kleuterschoolgevoel terug
Het maakt eigenlijk niet uit waar ik ben: Taiwan, Rotterdam, ik zie de laatste tijd overal hetzelfde. In mijn foto’s vallen telkens mensen bijna weg in hun stedelijke omgeving. Hoe komt dat toch? Die eenvormige
Ik zit inmiddels twee weken in Taiwan en er valt me iets op. In de eerste week maakte ik tientallen foto’s per dag. In de tweede week nog maar een handjevol. En gisteren vergat ik
Zodra heel Nederland zich voortbeweegt in files en hoosbuien, vlucht ik het land uit. De maand oktober spendeer ik derhalve bijna helemaal in Taiwan. Geen files, 30 graden, een frisgroen binnenland, azuurblauwe zee en iedere
Het krijtbord wordt steeds meer een relikwie uit de 20e eeuw. Docenten gebruiken liever digitale schoolborden en op kantoor teken je je ordeloze gedachten op een whiteboard. Niks van dat al voor wis- en natuurkundigen.
Tóch maar weer naar Unseen geweest dit jaar. Traditiegetrouw was daar veel gefröbel met foto’s te aanschouwen. Maar ook wat nieuw werk van fotografen die ik wél hoog heb zitten. Alles wat je ziet op
In het Oostenrijkse Klagenfurt kan er voorlopig even niet worden gevoetbald. Reden: er staan 299 bomen in het stadion, een kunstwerk van Klaus Littmann. En nee, dit is niet het zoveelste ‘klimaatproject’. Hij had dit
Zo’n twee jaar geleden veranderde er iets aan dit blog. Er kwam iemand in mijn leven die me – aanvankelijk schoorvoetend – liet weten dat er ergens een lidwoord miste. Of dat een woord verkeerd
Ik heb doorgaans een hekel aan artikelen met daarin een ratjetoe aan foto’s van verschillende fotografen. Simpel vermaak, clickbait. Maar ook ik heb mijn guilty pleasures. En dat zijn de finalisten voor de Comedy Wildlife
Klopt, dat is geen woord. Net zoals dat dit eigenlijk geen artikel is. Vier jaar geleden besloot ik om iedere week twee artikelen te schrijven. No matter what. Ik ben er namelijk van overtuigd dat
Het is alweer de negende keer dat ik terug- en vooruitblik op wat ik eigenlijk aan het doen ben. Dat bevalt me wel. De focus van deze maand: feedback en plakboeken. Over die nieuwe website
Als je fotografeert, doorloop je meestal 3 fases. Maar besteed jij ook aan al die fases evenveel tijd en aandacht? Waarschijnlijk niet. Grote kans dat dát je tegenhoudt om een betere fotograaf te worden. Daarom
Tussen de honderden fotoboeken in Arles zag ik er eentje met een gouden voorkant en de titel Rubbish, Grass, Peonie, Bum, and Dipping Sauce. In het boek zag ik foto’s die ik tegelijkertijd afschuwwekkend én
Ik liep al twee jaar met een idee in mijn hoofd; telkens als ik langs een snelweg schapen zag grazen, krulden mijn mondhoeken omhoog. Het contrast van snelweg en schaap vind ik humoristisch. Niks geen