Ik was gisteren op dit Duitse fotofestival
Gisteren glipte ik zo langs de kassa een expositie binnen. Daar stond ik met mijn neus héél dicht bij de foto’s. En bleef ik asociaal lang recht voor een foto van Walker Evans staan. Daarna
Gisteren glipte ik zo langs de kassa een expositie binnen. Daar stond ik met mijn neus héél dicht bij de foto’s. En bleef ik asociaal lang recht voor een foto van Walker Evans staan. Daarna
Ha, daar is een fotograaf die iets slims heeft bedacht in tijden van COVID-19: portretfotografe Annabel Jeuring fotografeert mensen vanachter hun huiskamerraam. Het loopt inmiddels storm. De mensen zijn blij met een foto van zichzelf,
Sinds veel van mijn bestaande routines plotsklaps weg zijn, probeer ik goeie vervangers te verzinnen. Blijkt ineens dat ik nu wél gedisciplineerd iedere dag kan fotograferen. Bovendien heb ik deze tijd aangegrepen om nu eindelijk
Thuis saai? Wat een onzin. Je kijkt gewoon niet goed genoeg. Neem bijvoorbeeld Vincent Bal: die creëert een nieuwe wereld met één schaduw. Gewoon met een beetje zon, een vel papier en een pen. Kun
Wat sta ik in musea vaak jaloers te kijken naar een fotograaf die het (on)geluk had om bij een historisch moment aanwezig te zijn. Dan heb je immers een flinke voorsprong met je beelden. Maar
Een fotoserie laat dingen zien die je in het dagelijks leven niet opmerkt. Je denkt dat iets voor altijd is, maar morgen kan alles anders zijn. Of over 27 jaar. Deanna Dikeman fotografeerde jarenlang haar
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik bingewatch al dagen het nieuws. Mijn kijkgedrag draagt niet bij aan mijn gemoedsrust. Wat wél helpt, zijn onderstaande dingen. Een greep uit wat ik tegenkwam
Ook cartoonfiguren hebben niet het eeuwige leven. Over 100 jaar weet mogelijk niemand meer wie Goofy was, of Spongebob Squarepants. Kunstenaar Filip Hodas ging aan de haal met dat idee en maakte fossielen van voorheen
Het is de meest gestelde vraag aan mij over dit blog: hoe verzin ik iedere week toch die onderwerpen? Ik heb gewoontes ontwikkeld die ervoor zorgen dat het altijd lukt, iedere zondag. Hierbij mijn 4
Als je een foto maakt, maak je een vertaling van een driedimensionale naar een tweedimensionale wereld. Want in een foto valt de ruimte tussen objecten weg, waardoor dingen overlappen. Soms heb je daar last van
Ik heb een flinke afwijking voor alles wat nieuw is. Ben ik bezig in een boek, dan wil ik het liefst al weer aan een nieuwe beginnen. Ik heb een schriftje vol foto-ideeën. Dat groeit
In 2019 kocht het Nederlands Fotomuseum het project The Migrant aan, wat ze nu tentoonstellen. Ik ging kijken en vond het gaaf. Niet alleen omdat het over een zangvogeltje gaat, maar omdat het een lofzang
Internet is een vloek voor wie aan het verkeerde eind van een relatiebreuk zit. Via Instagram of Facebook kun je eindeloos de gangen nagaan van de persoon van wie je eerst alles wist. Van normaal
Sommige mensen zijn Einzelgängers: de massa doet ze niks, ze bepalen zelf wel wat ze doen. Los van regels en verwachtingen. Die types heb je ook in het bomenrijk. Ze groeien op plekken die niet
Kijkend naar Bob Ross denk ik ‘dat kan ik ook’. Maar het resultaat is meestal een armetierig werkje dat nergens op lijkt. Maakt allemaal niks meer uit, want met wat oeverloos geschets tover ik nu
Erg origineel is het niet, maar ik ben fan van het werk van Edward Hopper. Ik kwam er onlangs achter dat ook hij een leermeester had: Martin Lewis. Nooit van gehoord. Vreemd, want ik vind
Met photoshop kun je bestaande foto’s zodanig bewerken dat niemand meer weet wat nu echt is en wat niet. Maar dat is nog maar kinderspel: er bestaan inmiddels algoritmes die foto’s kunnen generen. En wel
Ieder jaar ga ik op wintersport. En altijd neem ik mijn camera mee. Nooit maak ik daarmee ook maar één foto. Een paar overpeinzingen over wat ik daarvan vind. En of ik iets moet oplossen.
Voor iedereen die denkt dat hij onbevangen de wereld in zich opneemt: kijk eens naar deze takjes. Als je er vrolijke poppetjes in ziet, ligt dat aan je hersenen. Je kunt het niet uitzetten. Geen
Een leuke winterklus: maak een kalibreermapje. Dat klinkt technisch, maar is het niet. Dit mapje is namelijk bedoeld voor je ogen, en dus niet om je beeldscherm mee te kalibreren. Wat heb je eraan? Je
Je bent wat je eet, zou een foodblogger zeggen. Ik stel daar tegenover: je bent wat je ziet. En doet. En dus meld ik hier maandelijks wat ik zoal zie en doe. Om mezelf scherp
Dit weekend struinde ik door mijn archieven en (her)vond een aantal foto’s die ik maakte in Iran. De kans dat nu iemand besluit om op vakantie te gaan naar Iran is nihil, dus reden te
Een hele hoop dingen verdwijnen zonder dat je er erg in hebt. Pas wanneer je ze – veel later – weer eens ziet, besef je dat ze bij een andere tijd zijn gaan horen. Neem
Je kunt ook gewoon besluiten om je camera ergens neer te zetten en dan maar te zien wat er gebeurt. Stephen Gill deed dat op een nondescripte plaats in het weiland. De lens kijkt uit
Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld te zijn: struin een tijdje rond in een mistige omgeving en fotografeer bomen. Martin Schlegel deed dat, en ik deed het ook. Hij met plan, ik zonder. Hieronder vind
Ik had op Oudjaarsdag de schrik van mijn leven: deze website bleek gehacked. Er stonden 24 berichten op die ik niet had geplaatst en die berstensvol onzin en links stonden. Wanhopig verwijderde ik de berichten,
Aan het einde van het jaar word je als vanzelf een beetje contemplatief – ik tenminste wel. 1 januari vóelt als een nieuw begin, een blanco vel papier. Nonsens natuurlijk, want iedere dag – nee,
Omdat we zo lekker massaal aan het terugkijken zijn, lift ik ook even op die golf mee. Stiekem ook best leuk om te zien wat de statistieken zijn van deze website en welke artikelen het
Soms voel ik me net een kleuter: ik heb dan onbedaarlijke zin om op de grond te liggen en met een zeurstem te klagen ‘maar ik heb geen zihiiiinnn’. Zo’n dag heb ik vandaag. Geen
Ik verzamel wekelijks tientallen ideeën voor dit blog. Ik kom dus ook een hoop tegen dat het uiteindelijk niet haalt. Bijvoorbeeld omdat het buiten de thematiek van dit blog valt. Maar omdat het nu kerstvakantie