Wat sta ik in musea vaak jaloers te kijken naar een fotograaf die het (on)geluk had om bij een historisch moment aanwezig te zijn. Dan heb je immers een flinke voorsprong met je beelden. Maar nu. Nu zit ik in zo’n historische tijd. En jij ook. Bovendien heb ik extra tijd omhanden. Nú is de tijd om te fotograferen!
Afgelopen week donderden we met z’n allen naar beneden in de piramide van Albert Maslow. Die piramide toont de universele behoeften van de mens, op volgorde van prioriteit. De basis van de piramide bestaat uit onze lichamelijke behoeften zoals eten, drinken en de afwezigheid van pijn.
Met het vervullen van iedere behoefte, ga je een stapje omhoog. Veel Nederlanders zitten in de top van deze piramide.
Tot vorige week dus.
Want toen hadden we allemaal wc-papier nodig. En pasta. Rijst. Bonen in blik. We vreesden dat de basis – onze lichamelijke behoeften – binnenkort niet meer zouden worden vervuld.
In zo’n staat van paniek is het lastig om bezig te zijn met de hoogste trede, zelfrealisatie. Zoals fotograferen.
Onze basis rammelt
Maar nu iedereen weer voldoende wc-papier en pasta heeft, is het tijd om na te denken waar je in die piramide wilt vertoeven de komende tijd. Misschien kun je jezelf wel een klein duwtje omhoog geven. Zelfs als de basis niet meer helemaal op orde is. Omdat al je opdrachten zijn afgezegd. Omdat je huis nu ineens dienst doet als kantoor en school. Omdat je je (groot)ouders niet meer kunt bezoeken.
Bij iedereen rammelt de basis.
Maar juist het bezoeken van de top van de piramide kan de boel wat draaglijker maken.
Hoe ik mezelf een duwtje omhoog gaf
Vorige week besloot ik dat ik iedere dag ging fotograferen. Aan het einde van de dag kies één foto uit en voeg deze aan het mapje Leven in tijden van corona toe (een knipoog naar het boek liefde in tijden van cholera). Ik trek er niet op uit met mijn camera, maar blijf gewoon thuis. Daar valt ook van alles te fotograferen.
Zoals dit:
Kijk vanaf de top naar beneden
Wat blijkt: na een week staan mijn fotografiehersens weer vol aan. Ideeën komen als vanzelf naar boven drijven. En ineens kijk ik vanaf de top van de piramide naar de wereld. Ik zie fotografische potentie. En in plaats van dat ik neurotisch ieder nieuw bericht op de liveblog van NOS ga lezen, beperk ik mij tot een tweemaal daags nieuwsdieet. Zodat ik er van een afstandje naar kan kijken, met mijn camera.
Voor later. En voor nu, voor mijn gemoedsrust.
Dus. Ga fotograferen, vandaag nog. Het maakt niet uit wat (maar houd alsjeblieft wel rekening met de RIVM-adviezen en blijf zoveel mogelijk binnen). Gewoon je camera pakken en beginnen. Vandaag is historisch – leg het vast.
Later vragen kinderen jou hoe het was, om te leven in deze tijden. Zorg dat je iets hebt om te laten zien.
Voor wie juist een vrolijke noot zoekt om te fotograferen in deze tijden, kijk dan eens naar dit project.
NB: Mijn korte uitleg in dit artikel over de Maslow-piramide is een tikkie gesimplificeerd. Voor wie meer wil weten, hier vind je de wiki-pagina.