Ik ben dol op schijnbaar zinloze projecten. Zoals deze: Yufeng Zhao verzamelde alle woorden uit Google Street View in New York. Vervolgens maakte hij er een zoekmachine van. Zodat je kunt onderzoeken waar het woord
Ik woon vlakbij een Haags strand waar ik zeker wekelijks ben. Jaren terug had ik mijn telefoon niet bij me, en sindsdien is het een regel: zonder telefoon naar het strand. Het geeft mij een
Ik heb een hekel aan bouwmarkten, misschien omdat ik niet ben opgegroeid in een klusgraag gezin. De bouwmarkt is dan ook een groot raadsel voor mij. Maar één hoekje vind ik wel leuk: het schap
Nieuws consumeer ik met mate. Ik raak er zelden door geïnspireerd, eerder gedeprimeerd. En dus let ik op mijn mediadieet. Filmpjes waardoor ik zin krijg om iets te maken, iets te doen. Of waar ik
Mijn vriend doet altijd éérst de granola in een kom, en dan de yoghurt. Ik doe dat andersom. Beiden kijken we met verbazing naar ‘t kommetje van de ander. Hoe kun je dat nou doen,
Een foto van een flatgebouw of een visuele weergave van een depressie. Beide foto’s zijn zó wezenlijk verschillend dat je bijna vergeet dat het om hetzelfde medium gaat. Een leidraad die ik dan graag gebruik,
Het gebeurt me bijna wekelijks: iemand die zegt dat ik zulke troosteloze foto’s maak. Waarom kies ik niet eens een zonnige dag uit om de boel vast te leggen? Nou, laat ik daar eens antwoord
Toen ik deze foto zag, dacht ik dat ik naar het zoveelste vliegtuigkerkhof keek. Maar de foto’s van Vasconcellos zijn digitale composities: ieder vliegtuig heeft hij zelf geknipt, geplakt en voorzien van een laagje stof.
Onlangs was ik in Spanje. Daar gebeurden twee opvallende dingen: ik maakte maar 32 foto’s in twee weken. En ik gebruikte ChatGPT bij een bezoek aan een kathedraal. Hieronder mijn kritische beschouwing op beiden. 1.
Mijn versie van het stratenplan lijnt zelden op met wat Google Maps mij laat zien. In Den Haag wijs ik consequent de verkeerde kant op als iemand mij vraagt waar de zee is. Het probleem
Er was eens een fotograaf die een vos langs een pingpongtafel zag lopen. Vier jaar lang wachtte hij op eenzelfde moment, nu met zijn camera paraat. Die vos, die kwam niet meer. Maar hij maakte
Ik word een beetje moedeloos van alle AI-ontwikkelingen. Het voelt alsof er een alleskunner naast me zit die telkens fluisterend vraagt ‘zal ik dit anders even voor je doen?’ Ik ontkom er niet aan, en
Sportfotografie is niet mijn ding. Maar sinds ik iemand heb ontdekt die sportfoto’s koppelt aan een – vaak klassiek – schilderij, ben ik om. Ineens heb ik aandacht voor de compositie, kleur en de thematiek
Ik heb zelden last van FOMO, maar voor een natuurfenomeen dat in Nederland bijna nooit voorkomt, maak ik graag een uitzondering. Dus stond ik vrijdagnacht om 01:30 op het Zuiderstrand in Den Haag. Oké, een
Ook met een hele saaie foto kun je vette dingen doen. Arjan de Nooy bewijst dat met zijn boek 99:1 waarin hij – jawel – 99 keer anders kijkt naar hetzelfde saaie beeld. En verdomd,
Het idee is simpel (zoals alle goede ideeën): vraag mensen om een foto te sturen van de bekleding op de stoel in hun lokale bus, tram of trein. Wat je dan krijgt is een potpourri
Soms moet je je zintuigen een beetje mixen om iets goed te kunnen ervaren. Het beste voorbeeld daarvan is een filmpje van de muziek van Beethoven, waarin je kijkt naar een ventje die een ritje
Soms is angst een goede raadgever. Want zonder angst had ik op 16 december jl. niet in Volkskrant Magazine gestaan met mijn project over het Nederlandse luchtalarm. Over hoe dat zo kwam en wat die
Onlangs kocht ik een drone (daarover straks meer). En door die drone moest ik denken aan de eerste drone avant la lettre: een duif met een camera om zijn nek. Omdat dat zo’n gek verhaal
Op Twitter gaat een foto rond met rode aardbeien. Niet zo boeiend, totdat ik las dat de afbeelding geen rode pixels bevat. Ik geloofde er geen snars van en ging op onderzoek. De aardbeien op
Vorige week stond ik op het dak van winkelcentrum Zuidplein. Legaal. Dat dak is zes voetbalvelden groot, en staat vol met kunst. Gaat dat zien want het is véél leuker dan de tientallen winkels die
Ik heb een hekel aan mensenmassa’s voor kleine schilderijen. Want dan erger ik me aan mensen die te dicht bij mij of het schilderij staan. Dus ben ik er niet rouwig om dat ik geen
Dit is wat er gebeurt als je de online wereld in het echt tegenkomt: een bord dat je vertelt wat andere mensen die hier waren óók leuk vonden. Confronterend. Fotograaf Scott Conrad Kelly weet de
Vorige week zaten mijn twee benen grotendeels vast aan een plank; ik was een weekje snowboarden. En ieder jaar begin ik weer met de belangrijkste stelregel: daar waar je naar kijkt, daar ga je heen.
De 5 w’s zijn een keurslijf in de journalistiek, maar kunnen je juist helpen om helderheid te krijgen in waar je eigenlijk mee bezig bent. Iets wat ik me bijna iedere dag afvraag. Ook zin
Vroeger was ik gek op zoek de 7 verschillen tekeningen. Nu nog steeds, maar ik zie ze nergens meer. Gelukkig kun je zelf iets soortgelijks maken, gewoon door op dezelfde locatie foto’s te maken op
Als voormalig studente Psychologie heb ik veel optische illusies gezien. Die leggen namelijk haarfijn bloot hoe ons visuele systeem werkt. Wat blijkt: dat systeem zit vol met verwachtingen en regels waar we ons nauwelijks van
Op mijn nachtkastje ligt het boek The art of noticing. Daarin lees ik iedere avond een praktisch uitvoerbare tip om beter te leren kijken, gewoon in mijn eigen omgeving. Eén zo’n tip gaat over dat
De beste manier om beter te fotograferen, is om héél vaak je eigen foto’s te zien. Niet op je computer, maar in het echt. En daarom heb ik dus een magnetische plaat aan de muur
Grappig, het lijkt wel vaste prik. Ik ga op vakantie en heb terstond geen inspiratie meer voor dit blog. Maar ik heb wel een lijstje met dingen die ik leuk vind, doch zonder enige onderlinge