Dit zijn patronen van stoelen in de bus

Het idee is simpel (zoals alle goede ideeën): vraag mensen om een foto te sturen van de bekleding op de stoel in hun lokale bus, tram of trein. Wat je dan krijgt is een potpourri aan prints en in mijn geval: een verslaving aan de mooie lelijkheid.

De Insta-account I don’t give a seat bestaat uit honderden foto’s van stoelbekleding in het openbaar vervoer. Scroll je er doorheen, dan heb je geheid een een psychedelische kijkervaring.

Een beetje zoals dit:

Ze hebben bijna zonder uitzondering een hysterisch patroon. Dat heeft natuurlijk een reden. Want een koffievlek valt visueel weg in zo’n patroon, maar niet in een effen stof. Het is – denk ik – dan ook geen toeval dat ik een variant op mijn kinderkamertapijt terug zag tussen de inzendingen.

Anyhow, hieronder een korte bloemlezing van de printjes die mij opvielen.

De meest gewaagde

De busbeheerder met onderstaande print op de stoelen, heeft een rotsvast vertrouwen in in de netheid van haar busreizigers. Het verbaasde me niet dat deze bus in Zwitersland rond rijdt:

De meest hysterische

Ik wankel tussen mooi en lelijk bij het printje van een bus uit Perth, Australië. Ik vind de kleurovergangen prachtig, maar de print ronduit lelijk.

De mooiste

De print hieronder wint wat mij betreft, wat een pareltje. Het verbaast me niet dat deze bus in Turijn rijdt. Want Italianen houden van protserig mooie dingen, En de volksaard zie je nou eenmaal terug in de bekleding van de OV-meubels (althans, dat maak ik ervan).

En Nederland?

Ja, en toen werd ik nieuwsgierig naar Nederland natuurlijk. Ik moest ervoor door alle 659 inzendingen klikken, maar hier zijn ze dan:

De bijdrage van Amsterdam, die graag de reizigers zelf portretteert:

Maar in Amsterdam rijden meerdere prints rond, zo ook deze:

En dan nog een muisgrijze uit Den Haag, of “La Hague”, wat best chique klinkt eigenlijk. Overigens meldt iemand in de comments dat dit patroon niet van de Haagse regiovervoerder is, maar van de NS. Specifieker nog: de VIRM. Ik moest even googlen wat dat was, maar het blijkt de afkorting te zijn voor Verlengd InterRegioMaterieel. Mensen die deze termen gebruiken, geloof ik natuurlijk meteen.

Voor wie zich geroepen voelt: volgens mij zijn er nog veel meer prints te vinden in Nederland. Dus de volgende keer dat je met de bus gaat, even een fotootje maken en opsturen naar I don’t give a seat.

Of: ga zelf aan de slag met iets zichtbaar maken wat niemand ziet. Dat kan met behulp van het boek The Art of Noticing. Of begin gewoon ergens, start met doen, en dan pas denken.