Ik zat vanochtend vast in de dark playground
Soms is er blogtechnisch geen land met mij te bezeilen. Vandaag is het weer raak: ik vertoon al 3 uur lang blogvermijdend gedrag. Daardoor kost dit blog me zowat mijn hele zondag, in plaats van
Soms is er blogtechnisch geen land met mij te bezeilen. Vandaag is het weer raak: ik vertoon al 3 uur lang blogvermijdend gedrag. Daardoor kost dit blog me zowat mijn hele zondag, in plaats van
Ik heb 6 jaar lang boven een videotheek in Leiden gewoond. Dagelijks moest ik dóór de videotheek om mijn appartement binnen te komen. In die 6 jaar veranderde het assortiment vrij rap van video naar
Oké, ik ben geen paardenmeisje, maar dit vind ik grappig. Kennelijk zitten paarden er soms bij alsof ze een hond zijn. En natuurlijk bestaat er iemand die afbeeldingen verzamelt van die zittende paarden: Alexa uit
Mijn vriend doet altijd éérst de granola in een kom, en dan de yoghurt. Ik doe dat andersom. Beiden kijken we met verbazing naar ‘t kommetje van de ander. Hoe kun je dat nou doen,
De hele dag door kijk je naar dingen. Kim Jong Il deed dat ook – en daar zijn eindeloos veel foto’s van gemaakt. Iemand maakte daar een boek van. Ik kocht het meteen. Waarom? Dat
Onlangs was ik in Spanje. Daar gebeurden twee opvallende dingen: ik maakte maar 32 foto’s in twee weken. En ik gebruikte ChatGPT bij een bezoek aan een kathedraal. Hieronder mijn kritische beschouwing op beiden. 1.
Bij iedere expositie moet ik kiezen: doe ik er een lijst omheen? Die lijst heeft een functie: hij kadert mijn werk. En als het goed is benadrukt ‘ie het ook nog eens. Maar Andrew Scott
Een Reddit-gebruiker kocht meer dan tien jaar geleden een gordijn met gezichten van bekende sterren, maar één gezicht kon zij niet plaatsen. Dus stelde ze de vraag op het Reddit forum. Veertigduizend mensen struinden het
Sportfotografie is niet mijn ding. Maar sinds ik iemand heb ontdekt die sportfoto’s koppelt aan een – vaak klassiek – schilderij, ben ik om. Ineens heb ik aandacht voor de compositie, kleur en de thematiek
Laatst stond ik een in louche nachtwinkel. Ik voerde daar een absurd gesprek over mijn pakketje. De PostNL app meldde het pakket present, de winkelmedewerker hield het na een minuut zoeken voor gezien: “hier ligt
Het begon met een simpel idee voor dit artikel, namelijk schrijven over mislukte voedselfotografie. Maar wat er gebeurde: ik donderde in een rabbit hole waarin ik dertien Allerhandes uit 1987 integraal heb zitten doorbladeren. Soms
Bij borduren denk ik aan inspiratieloze bloempatronen en kleedjes die niemand wil. Maar wat Peter Frederiksen doet is LEUK! Zijn close-ups uit cartoons bevatten levenslessen die je zomaar een prijzig zelfhulpboek kunnen besparen. Ik word
Een vieze vlek op spoor 9 van Den Haag Centraal heeft een eigen Instagram-account. En kennelijk zijn er 2.774 mensen die dat interessant genoeg vinden om te volgen. Waaronder ikzelf. Soms hangt het leven aan
Een droodle is een abstracte tekening die je pas begrijpt als je de ondertitel leest. Het gekke is: ik heb ook meteen spijt van het lezen van de verklaring, liever had ik het zelf bedacht.
Het idee is simpel (zoals alle goede ideeën): vraag mensen om een foto te sturen van de bekleding op de stoel in hun lokale bus, tram of trein. Wat je dan krijgt is een potpourri
Soms moet je je zintuigen een beetje mixen om iets goed te kunnen ervaren. Het beste voorbeeld daarvan is een filmpje van de muziek van Beethoven, waarin je kijkt naar een ventje die een ritje
Soms is angst een goede raadgever. Want zonder angst had ik op 16 december jl. niet in Volkskrant Magazine gestaan met mijn project over het Nederlandse luchtalarm. Over hoe dat zo kwam en wat die
Als je voor een deur staat en niet weet hoe ‘ie open gaat: het ligt dus niet aan jou. Het is een Norman Door en de oorzaak zit in het verkeerde ontwerp van de deur.
De foto hierboven is een advertentie voor schoenen. De focus ligt op het perspectief van een hond. Best logisch ook, want zíj kijken de hele dag tegen ons schoeisel aan. Dus huurde Elliott Erwitt een
Ik woon in Den Haag en Rotterdam. Maar slechts in één stad verdraai ik mijn nek zodra een vuilniswagen langsrijdt. Want op de Rotterdamse wagens staat een dichtregel, die bijna altijd nazingt in mijn hoofd.
Onlangs gaf ik een lezing voor een groep fotografen. Het ging over mijn creatieve proces, al klinkt dat wat te hoogdravend. Het ging gewoon over hoe ik werk. Vlak voordat ik begon, werd ik geïntroduceerd
Ik krijg de kriebels van mieren en kakkerlakken vind ik ronduit goor. Fotograaf Catherine Chalmers stapt voorbij deze emoties en werkt samen met deze types. Haar projecten vind ik tegelijkertijd fascinerend (ik blijf kijken) en
Op Twitter gaat een foto rond met rode aardbeien. Niet zo boeiend, totdat ik las dat de afbeelding geen rode pixels bevat. Ik geloofde er geen snars van en ging op onderzoek. De aardbeien op
Ik heb van oudsher een moeizame relatie met mijn camera op vakantie. Dus heb ik nogal wat artikelen op dit blog volgepend met lessen die leerde bij terugkomst. Te laat natuurlijk, want de (verkeerde) foto’s
De mens verzamelt soms dingen waarvan het nut volstrekt onduidelijk is. Zo zijn er types die galstenen verzamelen, of plukken mensenhaar. Fotograaf Caroline Heinecke trekt de boel naar een hoger niveau en verzamelt dit soort
Ik maak graag flauwe grappen. Zoals met pen ‘appel’ schrijven op een banaan, en ‘m dan weer terugleggen op de fruitschaal. Die grap steekt schril af tegen de bananenkunst die ik onlangs tegenkwam. Daarom een
Dit is wat er gebeurt als je de online wereld in het echt tegenkomt: een bord dat je vertelt wat andere mensen die hier waren óók leuk vonden. Confronterend. Fotograaf Scott Conrad Kelly weet de
Ik heb geen tiktok en dat is maar goed ook. Want soms zie ik een tiktokfilmpje op internet dat zó leuk is, dat ik ongetwijfeld in een rabbit hole was beland op tiktok zelf. Hieronder
Gelukkig vindt mijn vriend autorijden leuk, want ik zit het liefst op de bijrijderstoel. Kan ik lekker naar buiten kijken en leuke weetjes delen. Of suggesties doen voor rare tussenstops. Voor wie dat ook wil
Alles waar ik niet minstens twee keer naar wil kijken, is voor mij geen kunst. En het liefst blijft het niet bij kijken, maar zet ‘t me ook aan het denken. Willem de Haan kan