Miles Aldridge: Over lege blikken en naderend onheil
In 2013 ging ik naar een expositie van Miles Aldridge in Somerset House in Londen. Ik kocht een boek en een levensgrote gesigneerde poster. Ik was – kortom – nogal idolaat van het werk van
In 2013 ging ik naar een expositie van Miles Aldridge in Somerset House in Londen. Ik kocht een boek en een levensgrote gesigneerde poster. Ik was – kortom – nogal idolaat van het werk van
Kronkeling gaat over kijken, niet over camera’s. Maar zelfs iemand die de hele dag kijkt, heeft soms een nieuwe camera nodig. Onlangs was het zover: ik kocht een nieuwe. En dus schrijf ik nu bij
Wolken zijn eenkennige types; het liefst hangen ze ver boven ons. Heel soms dalen ze af, maar nooit alleen. Pas als ze met z’n allen een amorfe mistige brei vormen, durven ze wél. maar een
Ik luisterde deze week naar een idioot verhaal. In 2006 circuleerde deze foto op internet, resulterend in een vruchteloze zoektocht naar het hoe, wat en waarom van de puberjongen (Tommy Loftus) op bed. Wat volgde
Albina Galiva is 38 jaar, single en heeft geen kinderen. Dat alles is voor haarzelf geen probleem, maar wel voor haar moeder. Die wil graag dat ze settelt, trouwt en een kindje krijgt. Galeeva werd gek
Dit artikel kwam met moeite uit mijn vingers. Omdat ik immens verveeld was en niks fotografisch me écht kon boeien deze morgen. Verzetten heeft geen zin; ik kan dus maar beter óver dat vervelen gaan
Het lijkt een schilderij, maar dat is het niet. Teun Hocks gaat omslachtiger te werk: hij maakt een foto in sepia, kleurt deze in met verf, maakt een decor op de voorgrond en gaat er
Een handjevol fotografen kiest bewust voor trage en enorm foutgevoelige oude fotografische technieken. Zo ook Arold van der Aa, een hedendaagse tin type of wet plate fotograaf. Hij maakte onlangs zo’n trage foto van mij;
Een contactlenzenfabrikant die een fotograaf de opdracht geeft om Londen gedurende 24 uur haarscherp te fotograferen en de resultaten vrij beschikbaar te maken. Zo’n “gigalapse”is stuk leuker dan een suffe advertentie waarin je je contactlenzen
Ik roep als het even kan dat om te leren kijken, je vooral veel moet fotograferen. Maar dat heeft ook een keerzijde. Want als je door je sluiter kijkt, bekijk je de wereld achter een
De Deense glasblazer Steffen Dam blaast zeer gedetailleerde glazen diertjes. Hij maakt hele rariteitencabinetten vol met vreemde wezens die het midden houden tussen verzinsel en realiteit. Ook als glasblazer kun je kennelijk flink de waarheid
De landschappen van Thomas Wrede zijn een beetje vreemd. Je mijmert er fijns bij weg, maar iets klopt er niet. Wat je ziet is echt, maar de verhoudingen kloppen voor geen meter. De Duitse fotograaf
Iedereen staat op de schouders van anderen. Maar op wiens schouders sta jíj eigenlijk? Door wie laat je je inspireren, en waarom? Dat zegt wat over jouw eigen creatieve voorkeuren. Daarom is het nuttig (en
Twee waarheden op één moment: Justin Bettman weet een in scène gezet beeld op zijn kop te zetten door je te laten zien waar hij de (schijnbaar) huiselijke foto heeft gemaakt. En dat is totaal
Stel, je hebt een foto waarin een hoop data mist. Je moet flink met Photoshop in de weer om dáár nog wat van te maken. De techniek schrijdt echter voort: er is nu een programma
Je gebruikt ‘m zeker drie keer per dag. Je maakt er een vieze chaos van of je bent een fervent bakjesliefhebber. Jouw koelkast zégt wat over je, al ben ik daarover nog in lichte ontkenning.
Is het je wel eens opgevallen dat een vol glas water het licht op een andere manier breekt? Mij niet. Je hersens corrigeren dat beeld, je merkt het niet automatisch op. De serie van Suzanne
Dit is de winnende World Press Photo, en ik snap waarom. Want ik wil het beeld tegelijkertijd zien en niet zien. Ik voel me een voyeur van een moment dat gruwelijk pijnlijk voor deze man
Tara Wray had een depressie. Ze was tot weinig in staat, behalve fotograferen. En wat ze vastlegde weerspiegelde haar gemoed. Wrang genoeg leverde dat een bijzondere serie op die een beetje ongemakkelijk onder je huid
Alles gaat uiteindelijk weer stuk of voorbij. Soms zelfs sneller zodra je je aandacht erop richt. Patrik Svedberg fotografeerde seizoenen lang een boom die eruit zag als een stronk broccoli. Die broccoliboom werd een hit
Ik voel me soms lamlendig. Zo’n bui waarop iemand koeltjes constateert ‘er is geen land met jou te bezeilen’. Ik wíl ook helemaal geen land bezeilen, denk ik dan. Enfin, dát gevoel, daar heeft Jonathan
Ik stel mezelf bij iedere expositie de vraag: welke foto wil ik meenemen en ophangen? Soms geen één, maar bij Harry Gruyaert waren het er drie. En ik zag een patroon in mijn eigen voorkeuren.
Eeneiïge tweelingen horen hun hele leven lang dat ze zo ontzettend veel op je broer danwel zus lijken. Lijkt mij eindeloos vermoeiend. Alma Haser geeft daar een andere draai aan. Ze maakte letterlijk een puzzel van
De dagen worden merkbaar langer: de uiteinden van de dag zijn momenteel langgerekte gouden uurtjes. En daar word ik dus onrustig van. Héél onrustig. Want de wereld wil dat ik buiten kom spelen. Met mijn
Stel je mag een teddybeer uit elkaar trekken óf iets van grote hoogte laten vallen op een betonnen vloer. Wat kies je? Het geeft een vreemd voldoenend gevoel om iets netzolang te forceren totdat het
Stel je staat op een idyllisch uitkijkpunt in de Oostenrijkse Alpen met een schildersezel voor je neus. Wat schilder je? Waarschijnlijk niet het patroontje van je eigen trui. Fabian Schubert deed dat wel. En een
Ik keek onlangs in De Kunsthal naar levensechte beelden. Indrukwekkend, maar wat ik pas écht gaaf vond, waren de twee werken van Evan Penny. Hij vertaalt photoshop-vervormingen naar een driedimensionaal beeld. Iedere keer als ik
Er is iets raars aan de hand met kunstfotografie: men houdt doelbewust een kunstmatige schaarste in stand. Dure foto’s zijn altijd onderdeel van een gelimiteerde oplage. Dat is vreemd, je zou immers oneindig vaak een
Na een stedentrip staat er een allegaartje aan foto´s op je camera. Heb je een beetje discipline dan maak je daar een fotoboek van. Wat je ook kunt doen: álle foto´s printen en deze zo
Peter Lik verkoopt foto’s die sterk doen denken Windows bureaubladachtergronden. Met als cruciaal verschil dat een werkje van Lik gemiddeld zo’n 20.000 euro kost. Tevens claimt hij de duurste foto ooit te hebben verkocht (dankzij