Deze foto is gemaakt op Times Square. Echt.

Twee waarheden op één moment: Justin Bettman weet een in scène gezet beeld op zijn kop te zetten door je te laten zien waar hij de (schijnbaar) huiselijke foto heeft gemaakt. En dat is totaal ergens anders dan wat je verwacht. Zo vond bovenstaande scène plaats te  midden van de krioelende stadsdrukte op Times Square.

Want zo ziet de foto eruit als je ter plaatse een paar passen achteruit zou hebben gedaan:

Klein beginnen (en doorzetten)

Justin Bettman wilde aanvankelijk experimenteren met interieurfotografie. Hij kwam in contact met een set designer, ze besloten samen te gaan werken. Ze konden alleen geen geschikte en betaalbare locatie vinden en – belangrijker nog – ze hadden nauwelijks geld om de set te vullen met meubels en parafernalia. Dan kun je natuurlijk besluiten om dan maar iets anders te gaan doen.

Of je kijkt naar wat er wél mogelijk is, en werkt dan met de middelen die je hebt.

Buiten stikt het immers van de muren waartegen je een set zou kunnen bouwen. En op straat zijn talloze afgedankte meubels te vinden. Dat kost natuurlijk wel een hele hoop meer tijd, iets van Justin (kennelijk) wel in overvloed ter beschikking had.

Set in the street

Zijn fotoserie Set in the street zorgden voor bekendheid. Waar hij aanvankelijk guerilla-style de set moest opbouwen op een plek waar dat eigenlijk niet altijd mocht, kreeg hij een paar jaar later officieel toestemming om op Times Sqaure een alternatief verhaal uit te beelden.

 

Vlak licht en muren

De fotograaf gebruikt geen kunstmatig licht. Dat verplicht hem om te wachten op vlak licht: oftewel een wolkrijke lucht die weinig schaduw achterlaat. Immers, felle schaduwen door de zon verraden dat de scène gevoelsmatig niet klopt. Nu gaat het trouwens ook af en toe niet helemaal goed. Het interieur met de roze muur is naar mijn smaak wat té licht. Daar voelt het teveel als buiten.

Bettman heeft naast een wolkenlucht ook een vlakke achtergrond nodig. Aanvankelijk ging hij daarvoor op zoek naar lege muren, wat nog best lastig bleek:

“When I first started the project, I only used existing walls so it was always tough finding a wall that was at least 12 feet long, didn’t have any windows, and had a large sidewalk. For some of my more recent sets, I’ve decided to use flats so I have more flexibility with the locations.”

Justin Bettman via F-stoppers

 

De waarheid liegen

Bettman benut met zijn serie Set in the street het beperkende karakter van fotografie: Door die 4 randen om een foto moeten we gissen wat zich daarbuiten afspeelt. We vullen dat automatisch en onbewust aan – op basis van eerdere ervaringen. Maar daar hoeft dus geen donder van te kloppen.

 

Mijn favoriete beeld van Justin Bettman

Onderstaand beeld is mijn favoriet uit zijn serie. Zowel het beeld zelf als de uitvergroting waarbij Praag op de achtergrond is te zien. De sfeer en toon past bij het beeld (en land) erachter. Het beeld schuurt een beetje en werpt vragen op: wat is er met dat meisje aan de hand? Waarom heeft ze bloemen uit de vaas naast haar gepakt? En waarom ligt de helft eigenlijk op de grond?

De stijl waarin Bettman zijn foto’s enscèneert doet me denken aan het werk van regisseur Wes Anderson, bekend van onder andere Moonlight Kingdom en Grand Budapest Hotel. Aanraders, trouwens.