Mijn fotografische aanpak is veranderd. Vroeger maakte ik foto’s en verdiepte ik mij in de fotografie. Inmiddels -10 jaar later- maak ik foto’s en verdiep ik mij in het onderwerp dat ik fotografeer. Door erover te lezen, documentaires te kijken en erop los te googlen. Fotografie is een middel geworden, en niet langer een doel. Een voorbeeld.
Van alles een beetje
Jaren terug fotografeerde ik van alles: landschap, portret, straattaferelen. Na twee jaar bleef daar enkel nog straatfotografie van over. Ik volgde workshops bij Eric Kim en Alex Webb en liep wekelijks een fotorondje op het Noordereiland in Rotterdam. Ik vond mezelf een straatfotograaf. Maar er sluimerde iets. Het voelde wat oppervlakkig; ergens rondhangen, een plaatje schieten en weer naar huis.
Stedelijk landschap
Zo’n twee jaar terug volgde ik een workshop bij Ed Kashi. Ik bereidde me goed voor (hier lees je hoe ik dat deed) en ik maakte daar een serie over de mens in het stedelijk landschap. Die kant ging ik verder onderzoeken. Sindsdien verdiep ik mij in hoe steden worden gebouwd en weer afgebroken. En hoe de inwoners en passanten zich daarin moeten schikken.
Op dit moment verdiep ik mij in de stedebouw in Rotterdam. Dat doe ik associatief. Ik volg diverse blogs zoals A.zine en Vers Beton. Via die blogs beland ik dan weer in een rabbit hole aan interessante informatie. Zo kwam ik ook terecht bij de documentaire van Gyz la Rivière; Rotterdam 2040.
Rotterdam na de oorlog
Rasrotterdammert La Rivière bepleit daarin wat Rotterdam moet veranderen om de gemaakte fouten uit het verleden weer goed te maken. Want Rotterdam is niet alleen gebombardeerd, maar heeft er daarna zélf voor gezorgd dat een flink deel van haar oude stad met de grond gelijk werd gemaakt. Na de oorlog werd de ontstane puinzooi aangegrepen om dan maar helemaal schoon schip te maken: oude, historische panden werden afgebroken zodat er ruimte ontstond voor een volledig nieuw centrum. Tijdens deze stadsvernieuwing verdwenen bijvoorbeeld de klassieke schouwburg en het door Dudok ontworpen pand van de Bijenkorf. Maar ook hele wijken.
De hele documentaire, die is gemaakt in 2013, vind je hieronder en is vooral interessant voor mensen die verbinding voelen met Rotterdam en/of Rotterdam goed (denken te) kennen. Sinds 2013 is een aantal van zijn ideeën trouwens werkelijkheid geworden. NB: let ook even op de originele manier om de begintitels in te luiden (doch wel een tikkie irritant).
La Rivière vertelt een hoop in deze documentaire, die eigenlijk een pamflet is. Onderdeel van het wederopbouwplan was bijvoorbeeld het (nu idioot bevonden) idee om de woonfunctie in het centrum zoveel mogelijk te beperken. Het gevolg? Er is geen Rotterdammer die als adres de Coolsingel op kan geven. En wie wel eens over de Blaak is gereden, snapt dat deze straat gebouwd is voor bedrijven en de auto. Niet voor de wandelende medemens.
Enfin, ik kan met gemak nog 6 artikelen hiermee vullen; het intrigeert me. Want ik snap nu beter hoe de plek is ontstaan waar ik woon. En waar ik fotografeer.
Terug naar die fotografie, hoe helpt dit mij?
Door op diverse manieren met een onderwerp bezig te zijn, ga ik associatiever denken. En patronen zien. Ik heb inmiddels een plakboek vol ideeën, waarvan ik er momenteel een paar aan het uitwerken ben. Daarover een andere keer meer.
Verder lezen over dit thema? Eerder schreef ik een artikel over hoe je je eigenlijk helemaal niet voor fotografie moet interesseren.
