Workshop Ed Kashi: wat heb ik geleerd?

Ik ben weer terug uit Parijs! Daar dompelde ik mij vorige week onder in de fotografie, dit keer die van mezelf. Ik volgde een workshop bij Ed Kashi. Hierbij een verslag over hoe ik het aanpakte om er alles uit te halen, en wat ik heb geleerd. En verdorie wat kun je veel leren in zo’n korte tijd!

Waarom deed ik mee aan juist deze workshop?

Ik was niet bijzonder bekend met het werk van Ed Kashi. Hij is een Amerikaanse fotojournalist die 8 maanden per jaar de wereld over reist en sociaal-politieke kwesties vastlegt. De keuze voor deze workshop maakte ik niet zozeer dankzij zijn fotografisch werk, maar vooral op basis van mijn indruk van Kashi in Youtube-filmpjes. Hij kwam over als een inspirerende coach, iemand die één is geworden met zijn fotografie. Daar viel wat te leren, dacht ik.

En dat bleek terecht.

Kashi is er niet op uit om jou een kopie van hem te laten worden. Hij onderzoekt wie jíj bent, en hoe je dat het beste terug kunt laten komen in je fotowerk.

Een paar maanden eerder had ik mijn portfolio ingestuurd en een motivatiebrief geschreven. Na de selectie moest er een projectplan worden gemaakt. Want fotograferen is vooraf veel nadenken en plannen, volgens Kashi.

Wat hield de workshop in?

Met 6 andere deelnemers (uit alle windstreken des werelds) meldden we ons bij een klein voormalig theatertje in het 20e arrondissement in Parijs:

Aldaar vulden de dagen zich met portfoliobesprekingen, lezingen van Kashi, sparren over je project en feedback krijgen op de gemaakte foto’s. Zowel vóór als na de workshop werd je geacht te fotograferen. Jammer dan dat het 43 graden was.

Ik heb wel eens slechtere smoezen gebruikt om niet te fotograferen. Maar óók met 43 graden stond ik nu gewoon met mijn camera in de brandende zon. Tussentijds koelde ik wat af boven zo’n metrorooster waar normaliter goorwarme lucht uit walmt. Nu ook, alleen voelde het aan als fijne airco.

Enfin.

Wat was mijn ‘project’?

In Nederland ben ik al enige tijd bezig met het fotograferen rondom fly-overs en bruggen. Alleen mis ik iets in mijn foto’s – het is het voor mijn gevoel nét niet. Dus: ik zocht op Google Streetview geschikte locaties nabij de workshop. Zodat Kashi kon zien waar ik mee bezig ben, en me hopelijk van goede feedback kon voorzien.

Op de eerste dag van de workshop ging ik naar bovenstaande locatie. Wat bleek: op mijn route ernaar toe kwam ik talloze (voor mij) interessante locaties tegen. Terstond besloot ik dat ik dit rondje de rest van de workshop zou blijven lopen. Hoe eerder ik kaders voor mezelf maak, hoe meer ruimte ik heb voor creativiteit (daar schreef ik eerder over). Immers, zonder kaders blijf ik ronddolen en lijkt alles interessant. Nu ik had besloten dat het hier moest gaan gebeuren, stond ik meteen ‘aan’.

Wat heb ik geleerd van deze workshop?

Een hoop, maar in de kern neem ik drie boodschappen mee. De grap is natuurlijk dat ik al deze dingen prima zelf had kunnen bedenken op een achternamiddag. Maar soms moet je ze van iemand anders horen en beter nog: zelf ervaren.

1. Voorbereiding is het halve werk

Dankzij mijn voorbereiding en focus had ik alle ruimte om écht met mijn project bezig te zijn. Telkens wanneer ik feedback ontving van Kashi, kon ik gewoon weer terug naar de plek en daarmee aan de slag.

2. Sta open voor serendipity

Ik begon met het idee om fly-overs te fotograferen. Uiteindelijk zitten er maar twee foto’s daarvan in mijn eindserie. Ik ben dus gaandeweg iets afgeweken omdat ik – samen met Kashi – op dag 2 concludeerde dat ik op de omliggende locaties ook iets bijzonders te pakken had. Prima om een focus te hebben zodat je doelgericht op pad kunt, maar blijf wel open staan voor dingen die zich onverwachts voordoen.

3. Zorg voor ‘iets’ in je foto’s

Kashi meldde dat mijn foto’s vrij clean en symmetrisch zijn. Het kan een stuk spannender worden als er iets in schuurt. Dat kan een mens zijn, of iets dat niet klopt in het landschap. Een doodsimpele tip natuurlijk, maar voor mij een eye-opener. Ik wachtte altijd tot alle schurende elementen juist úit mijn kaders waren gewandeld. Nu experimenteerde ik met het tegenovergestelde.

En waar is die serie dan?

Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar waar is die eindserie? Die vind je hier.