Volgens mij is het hip om te zeggen dat je last hebt van het Imposter Syndrome. Ik hoor het in ieder geval váák. Inmiddels voel ík me een buitenbeentje omdat ik de symptomen niet herken. Wel heb ik last van het Gap Syndrome. Zelf verzonnen, maar wie weet krijgt het navolging. Hieronder een uitleg.
Imposter Syndrome
Mensen met Imposter Syndrome zijn bang om door de mand te vallen. Hoe goed ze hun werk ook doen, hoeveel diploma’s of complimenten ze ook binnenhalen, ze zijn voortdurend bang ontmaskerd te worden. Het is trouwens geen officiële aandoening, eerder een fenomeen. En dus kan iedereen een zelfdiagnose doen.
Een voorbeeld van het Imposter Syndrome beluisterde ik onlangs in de podcast Omdenken. Daarin gaat Berthold Gunster wekelijks in gesprek met iemand die tegen een probleem aanloopt. In driekwartier ontrafelt hij de achterliggende patronen en als het even lukt probeert hij ze om te denken. Dat geeft wekelijks een fijn inkijkje in levens van anderen, en hoe zij ook gewoon maar wat aanklooien.
In deze aflevering vertelt een fotografe over haar aanhoudende angst om door de mand te vallen, ondanks dat ze al 10 jaar zelfstandig fotografe is. Het Imposter Syndrome dus, zoals ze zelf ook zegt.
Ik vond het ergens vreemd dat ik haar gedachtes niet bij mezelf herkende. Want om nu te zeggen dat ik héél zelfverzekerd ben over mijn fotografisch werk – nee.
Hoe zit dat dan?
Gap Syndrome
Ik heb ergens anders last van. Niet van het oordeel van iemand anders, maar wel van mijn eigen smaak. Beter dan Ira Glass kan ik dat niet uitleggen, dus pak even een kleine twee minuten om onderstaand filmpje te bekijken:
Kort samengevat voor de lezer die zijn geluid niet aan kan zetten:
Er zit een gat tussen de beelden die ik maak, en de beelden die ik mooi vind. Dat gat was 10 jaar geleden zo groot dat ik de overkant niet eens kon zien. Maar omdat ik ben blijven fotograferen, veel feedback kreeg, workshops volgde een opleiding begon, zie ik inmiddels wél de overkant. Heel soms kan ik zelfs over dat gat heen springen en valt een foto precies samen met mijn smaak. Zoals dit beeld:
Dus: iemand met het Gap Syndrome denkt dat ze het nog niet kan, terwijl de Imposter denkt dat ze het nooit zal kunnen.
Leuk om eens te ontrafelen bij jezelf wat voor jou geldt. Of misschien heb jij wel nergens last van.