Het Meisje met de Parel bestaat eigenlijk gewoon uit een verzameling scheurtjes, klodders, penseelharen en correcties. Middels een microscoop en camera kijken we zo voorbij het schilderij en zien we de afzonderlijke delen. Voor een restaurateur een walhalla, voor de argeloze kijker zoals ik: fascinerend.
Dankzij een 3D microscoop kunnen restaurateurs zien hoe een schilderij er echt aan toe is. Dat deden ze onlangs in Het Mauritshuis in Den Haag, waar het Meisje met de Parel hangt.
Met het blote oog kun je met veel moeite een afzonderlijke pixel ontwaren op je computerscherm, maar met die microscoop is het kleinste detail zichtbaar tot 4,4 micron. Hoe klein dat precies is weet ik niet, maar je krijgt een goed idee als je naar bovenstaand beeld kijkt. Hoogteverschillen in het doek zijn dan ook ineens waarneembaar. En die verschillen zeggen iets over de wijze waarop Vermeer schilderde.
In de foto boven dit artikel zie je enkel de (geschilderde) reflectie van het licht in het oog van het meisje. Zoomen we iets meer uit, dan zie je haar hele oog:
En voor wie nauwelijks weet hoe dat meisje met die parel er eigenlijk uitziet, hier het hele doek:
De ‘foto’ die werd gemaakt met behulp van die microscoop, bestaat eigenlijk uit 9.100 samengevoegde foto’s. Het totaalbeeld heeft een resolutie van 93.205 x 108.565 pixels. Dat is dus een foto van 10 miljard megapixels.
En daarin zie je dus eindeloos veel details, zoals de penseelharen van de verfkwast die Vermeer gebruikte:
Je kunt ook zelf penseelharen gaan zitten zoeken in het schilderij. Prima tijdverdrijf zodra de avondklok ingaat. Inzoomen kan hier.
Filmpje
In het filmpje hieronder zie je de microscoop in actie. Het is een tikkie saai en de persoon die uitleg geeft, doet dat wat droogjes. Maar eigenlijk past dat ook wel weer bij de klus die men hier aan het klaren is.