Ian Ruhter trekt zich niks aan van de technologische ontwikkelingen van het medium fotografie. Hij zweert bij natte plaatfotografie, een techniek daterend uit 1850. Het arbeidsintensieve proces resulteert in verbluffend scherpe foto’s, onvergelijkbaar met de scherpte
Iconische foto’s markeren een gebeurtenis van historische omvang. Ze geven het verleden vorm en verpakken het als hapklare brok: een foto. Maar hoezeer is die foto wat het lijkt? Hoe makkelijk valt de scène na te bouwen
DiCorcia zet de werkelijkheid in de spotlights. Twee jaar lang bespiedde hij de massa’s mensen die over New Yorkse stoepen liepen. Hij bond ergens een flitser aan vast en stelde zijn camera verdekt op. Argeloze voorbijgangers werden vervolgens
Van alle tentoongestelde kunsten in musea, is fotografie misschien wel het grootste slachtoffer van kijken, oordelen, lezen en weer doorlopen. We kijken naar dat wat er is gefotografeerd en niet naar de foto zélf. Maar het is af
Dierentuinen grossieren in illusies. Nauwgezet wordt de vermeende leefomgeving van een exotisch dier nagebootst maar wel met een hek erom heen. Daar staat het dier dan zo’n beetje, dag in dag uit. Zíj zijn er om bekeken
Kan een foto zijn eigen, objectieve verhaal vertellen, zonder begeleidende tekst? Kan het beeld voor zich spreken? Larry Sultan en Mike Mandel onderzochten dat, in 1977. En daarom begint dit artikel andersom. Eerst de foto’s uit
We zijn als beschaving inmiddels zover dat we onszelf met gemak kunnen vernietigen. Die macht maakt ons kwetsbaar, en dus maken we ons druk over het verlies van verworven kennis en kunde. Deze proberen we verwoed
Eens hadden ze de toekomst, nu zijn ze een herinnering aan een lang vervlogen ideaal; de Grands Ensembles. Dit zijn naoorlogse woningbouwprojecten die in Parijs werden gebouwd om de huisvestingscrisis uit die jaren het hoofd te bieden.
Foto’s van babies krijgen we vaak ongevraagd voor ons gezicht geschoven. Dan krijg je een nondescript wezentje te zien dat leeg doch lachend voor zich uit ligt te staren. Ja, leuk, een baby. Het probleem
Hoe voorkom je ongemakkelijke gesprekken wanneer je Spaanse prostituees langs provinciale wegen fotografeert? Door je als landmeetkundige te verkleden, vergezeld van een gele landmeter waarop je gewoon je eigen camera zet. Geen vrouw die zich bekeken voelt. Precies zo ging Txema
Informatie op internet over het medium fotografie is er in overvloed. De kunst is echter om hoogwaardige informatie te vinden tussen die overdaad aan slecht geschreven rommel. Maar het is er, en in sommige gevallen nog gratis ook.
Een foto druk je normaliter af op papier. Daarnaast is er inmiddels een scala aan hippigheden zoals dibond, hout en perspex. Maar er is iets veel goedkopers voorhanden; je eigen huid. Dat is – ouderwets gezegd
Drie katten, een plens water, zwevende meubelstukken en een springende Dalí. Het lijkt één van zijn eigen schilderijen wel, als het geen foto was. De plaat is het resultaat van een creatieve vriendschap tussen fotograaf Philippe Halsman
Een foto is het gevolg van een keuze uit miljoenen mogelijke composities. De meeste van die keuzes maak je onbewust. Maar wil je beter worden in fotografie, dan moet je jezelf dwingen om alle keuzes expliciet te maken
En zo stond ik onlangs pardoes voor een plaat van een vreemde vogel in een onnatuurlijke positie. Het beest lag wat ongemakkelijk in een vloeistofbadje. Wachtend totdat hij zou worden opgezet. Het is de specialiteit van Darwin,
De waarheid liegen met een foto, daar is Noémie Goudal het schoolvoorbeeld van. Ze knoopt moeiteloos 2D en 3D aan elkaar in één beeld. Zonder Photoshop, maar mét papier. Wat je dan krijgt is een architectonische onmogelijkheid. De prints van
De winnende foto van 2015 is bekend. Het is een plaatje waarin de clichés over elkaar heen tuimelen. Een onschuldig kind, prikkeldraad, een angstige vader… Simpel sentiment, maar niet zonder reden. De bedoeling van een winnende foto De
De schilderijen van Edward Hopper zijn dik aangezet met een melancholieke, mysterieuze stilte. Veel van zijn beelden zijn iconisch, waardoor je vergeet dat Hopper dit beeld nauwgezet heeft geconstrueerd met een scherp gevoel voor kleur en compositie.
Het is een Hollandse ongeschreven regel; des avonds laat je de gordijnen open. Een kleine geste naar de ander die dan een ommetje maakt en wat te zien wil hebben. Omdat hij zijn eigen huis en haard even ontvlucht en achteloos
De pest van digitaal fotograferen is dat alles op je harde schijf verdwijnt. Je maakt beelden, je kijkt er even naar, en hop, door naar de volgende. Zonde! Want echt kijken leer je door láng
De vloek van de fotografie is dat we slechts een momentopname zien. Daarmee pint de fotograaf de geportretteerde vast als ware het een opgezette vlinder. Je hele persoon wordt geabstraheerd tot een fractie van een
Het is de bekende valkuil van fotograferen: denken dat je veel betere foto’s maakt als je een Leica zou hebben. Of een lichtsterk objectief. Onzin. We verwarren gereedschap met eindresultaat. Fotograferen doe je met je hersenen en je
Crewdson vermengt film en fotografie door een verhaal (of eigenlijk de suggestie daarvan) te persen in slechts één beeld. Het resultaat doet denken aan een beslissende filmscène. De beelden zijn volledig geënsceneerd; een uitvoerig proces waarvoor Crewdson maanden de
In 2016 speelt de achtergrond een belangrijkere rol in mijn wekelijkse foto van het Noordereiland. Daarvoor probeer ik elementen uit het stedelijk landschap zó in te zetten dat er een geslaagd beeld ontstaat, een kloppende compositie. Niet het
In 2013 bezocht ik een Deens dorpje met de sprookjesachtige naam Humblebaek. Ik maakte daar een foto die ik nog steeds als mijn signature piece beschouw. Onlangs was ik in de buurt en ging terug naar dezelfde plek.
Dit is de eerste van een serie Kronkeltips om je te bekwamen in het leren kijken en het fotograferen. Het zijn allemaal dingen die ik zelf ook doe. Met als doel het voeden van mijn hersens
Mijn fotoproject van 2015 is afgerond: een jaar lang heb ik wekelijks het leven op het Noordereiland vastgelegd. Ieder weekend wandelde ik doelloos over het eiland en fotografeerde ik wat mij opviel. De grenzen waren
Deadpan fotografie is fotografie pur sang. De fotograaf gaat te werk als een wetenschapper en legt vast wat hij ziet onder zo neutraal mogelijke omstandigheden. Het resulterende beeld is koel, afstandelijk en over de hele linie scherp.
Een foto zegt meer dan 1000 woorden. Maar we zijn verslááfd aan woorden. We gunnen het beeld enkele seconden en buigen dan direct voorover naar het bordje. Je hebt zojuist een kaartje betaald, dus laat ze
Erik Johansson fotografeert niet maar construeert. Hij legt een idee vast in plaats van een moment. Fotografie is voor hem slechts een kleine stap naar het beeld dat hij voor ogen heeft. Zijn voornaamste gereedschap is