Stel, je maakt een fotoserie over een nucleaire testlocatie die nog steeds radioactief is. Dat valt niet te fotograferen, tenminste, niet letterlijk. Tenzij je een serie maakt over borden waarop wordt gewaarschuwd voor radioactiviteit, maar dat is wel erg makkelijk. Enfin, Florian Ruiz bedacht iets anders. Kijk zelf maar.
De eerste Chinese test met een nucleaire bom (“Project 596”) werd uitgevoerd in 1964 nabij een voormalig zoutmeer in Noord-West China. Florian Ruiz fotografeerde deze – nog steeds radioactieve – locatie en noemde zijn serie Project 596. Het fotograferen van de straling is lastig. Maar daar bedacht Ruiz wat op.
Wat valt je op in zijn beelden hieronder?
De foto’s kloppen net niet helemaal. Alsof er met de afzonderlijke pixels is gerommeld. Vlakken sluiten niet meer goed op elkaar aan. En als ik er te lang naar kijk word ik draaierig.
Dat is precies de bedoeling van Ruiz:
Using digital techniques, I superimposed image fragments, suggesting atoms altering and a general feeling of impermanence.
These broken perspectives show the landscape twisting and changing, leading to a sort of vertigo or malaise. The work hints at the danger hidden behind the landscapes.”
Kortom, de kern van radioactiviteit (het wijzigen van atomen) heeft hij toegepast in zijn foto’s (het verplaatsen van pixels). En dat vind ik sterk gevonden. Het laat zien dat je je niet hoeft te beperken tot de realiteit. Soms is het sterker om iets toe te voegen, na te bewerken of door elkaar te husselen. Zolang het maar ten dienste staat van het verhaal dat je wilt vertellen.
Trouwens, weer een andere fotograaf had ook een originele invalshoek bij het fotograferen van een atoomproef. Iets met omver geblazen paspoppen.