Ik was onlangs in Noord-Italië. Daar fietste ik een end in de rondte samen met de redacteur van dit blog. We zagen risottovelden, aten focaccia als lunch en zeiden een paar honderd keer molto bene. Maar hoe zat het met fotograferen op deze vakantie?
Wie al langer meeleest op dit blog weet dat ik me maar moeizaam verhoud tot fotograferen op vakantie. Ik vond jarenlang dat ik juist op vakantie topfoto’s moest maken. Want: alle tijd, en moet je eens kijken wat een omgeving. Het remde me af en pardoes vergat ik te fotograferen waar het eigenlijk om gaat: de mensen waarmee je bent, de nieuwe (soms vreemde) vakantieroutines, en de keren dat we eindeloos verdwaalden, of het eten niet te vreten is.
[ Zijpaadje: hieronder een foto van het goorste dat ik ooit kreeg uitgeserveerd nadat ik een tosti had besteld ]
Anyway, ik deelde mijn gemier op dit blog, hopende dat ik er zelf eens wat van zou leren. En dat is geloof ik nu het geval.
Ik had deze vakantie een kleine camera mee, dezelfde als waarmee ik nu iedere dag 1 foto maak. Ik maakte er 236 foto’s mee. Het zijn pretentieloze foto’s van onszelf fietsend, lunchend, wachtend op de autotrein, hangend in een stoel met een boek.
En dus maar 1 foto die ik maakte mijn projectblik. Ofwel: foto’s die ik projectmatig maak (over winkelcentra, sirenepalen of de Pier). Ik maakte de foto bovenaan dit blog in een klein Frans plaatsje onderweg naar Italië. Het is een prima foto, maar los heb ik er weinig aan. Want ik fotografeer verhalend. Als onderdeel in een serie over dat kleine plaatsje was het een mooie toevoeging geweest. Maar die serie is er niet, want ik was op vakantie.
Heerlijk.
Verder lezen over fotograferen op vakantie
Hier zijn vijf fotografietips voor op vakantie. Of leer hoe je vakantieroutines kunt vastleggen. En als je iets meer tijd wil steken in het bewaren van je foto’s: dit is een vet simpel fotoboek-idee.