Kill your darlings. Misschien wel één van de meest gebruikte termen binnen fotoclubs en workshops. Maar waar slaat die zin eigenlijk op? Waarom moeten die darlings dood? Een uitleg, begeleid door mijn eigen darlings (die dus eigenlijk dood zijn).
Wat zijn darlings?
Eerst maar even de definitie die ik hanteer voor darlings. Dat zijn beelden waar je direct blij mee bent. Je krijgt een klein shotje dopamine en vlak nadat je het beeld hebt gemaakt deel je het op Insta, laat je het zien aan je vrienden of druk je het af. Misschien wel alledrie.
Waarom moeten je darlings dood?
Maar als jouw beeld zo’n succes is, waarom moet ‘ie dan weg?
Dat ligt iets genuanceerder. Dat eerste oordeelsvermogen (gebaseerd op dat dopamineshotje) is namelijk gemankeerd. Er moet nog een stap ná dat eerste shotje komen alvorens je bepaalt of een beeld mag blijven. Want:
The difference between a professional and an amateur: the professional shoots far more images, but shows people far fewer.
Die professional heeft dus op grote schaal lopen killen. Ergens onderweg zijn er talloze beelden afgevallen, verdwenen, gedelete. Ook de darlings. Juist de darlings misschien wel.
Er is dus een tussenstap nodig. Maar hoe ziet die eruit? Ik heb er talloze uitgeprobeerd. Hieronder vind je mijn drie favorieten.
1. Omring je met je (fysieke) foto’s
Print je foto’s en hang ze op. Ik heb een flinke magnetische plaat in mijn woonkamer hangen waarop ik mijn darlings hang. De meesten halen het einde van de maand niet. Ze vervelen me voortijdig. Of ik zie ineens een onvolkomenheid die ik bij eerste aanschouwing niet zag.
2. Maak een levend portfolio
Ik vond het woord portfolio altijd angstaanjagend. Het klonk zo groots. Totdat ik ergens las dat je ook gewoon je 15 beste beelden kunt printen en in een leuk kartonnen doosje kunt stoppen (zie het doosje bovenaan dit artikel). Telkens als je een nieuw beeld erbij wil doen, moet er eentje weg. De kunst is om eenheid te krijgen in die 15 beelden: wat vertellen ze samen over jouw blik op de wereld? Dit hoeft nog niet bij de eerste selectie zo te zijn, zoiets kan groeien met de tijd.
3. Denk in series
Bijna al mijn darlings zijn gesneuveld in series. Omdat ze niet voldoende bijdroegen aan het verhaal van de serie. Of omdat een ander beeld nét iets beter paste in het geheel. En de darling dan dubbelop zou zijn.
Mijn straatfotografie darlings
Ik kill mijn darlings op dagelijkse basis. Maar soms zijn er grotere maatregelen nodig.
Een voorbeeld: van 2014 tot 2018 was ik enkel bezig met straatfotografie. Maar langzaamaan verdwenen de dynamiek, de mensen en het beslissende moment uit mijn foto’s. Ik bewoog ongemerkt naar stedelijk landschap. Pas toen ik na enige tijd achterom keek, besefte ik dat ik geen straatfotograaf meer was.
En dus zijn die foto’s geen onderdeel meer van mijn fotografische identiteit. Ik pleegde een grootscheepse killing. De beelden uit dit artikel waren ooit beelden waar ik trots op was. Nu niet meer, ze passen voor geen meter bij het werk dat ik nu maak.
Dat vind ik trouwens niet erg of jammer. Want in die jaren heb ik wel gewoon mijn blik getraind. Zonder al die gelopen kilometers, gemaakte beelden en nabewerkte bestanden had ik niet de werkwijze gehad die ik nu heb. Kortom; je moet bezig blijven, nieuw werk maken. Alleen zo kom je erachter welke werk blijvend is, en wat de vuilnisbak in kan.
Trouwens, je kunt ook iets anders ermee doen. Dat lees je dan weer hier.