Ik viel deze week ergens in. Wat bleek: het was mijn eigen fotografische valkuil. Ik blijf veel te lang hangen in de fotografeerfase. Omdat ik die ken, dus dat voelt veilig. En nóg meer beelden maken is goed, toch? Onzin. Je moet minstens zoveel tijd besteden aan het werk erna. Voor wie wil: een korte handleiding om je eigen valkuil te vinden en dicht te gooien.
Altijd maar fotograferen
Het is makkelijk om je te richten op het maken van foto’s. Voor anderen lijkt het immers alsof dat het enige is dat je doet. Weten zij veel dat het ook tijd kost om een onderwerp te bedenken, de uiteindelijke foto’s te selecteren en de boel te printen.
Maar je onderscheidt je pas als je de fases daarvoor en daarna óók beheerst.
Want foto’s maken kunnen we allemaal. Toch?
Ik moet momenteel in hoog tempo diverse fotoprojecten produceren. Begin juli worden deze beoordeeld. Ik heb dus nog krap een maand. Ik heb genoeg beelden gemaakt. En toch denk ik iedere dag: ik moet fotograferen.
Raar. En als ik iets raar vind, wil ik het begrijpen.
Dus pakte ik er een schemaatje bij dat ik eerder maakte voor mijn Fotocoaching traject. Daarin kun je per fase op een spectrum aangeven hoeveel tijd je eraan besteedt:
Ik vulde het in en kwam tot het volgende resultaat:
Foutje
Maar er zit een foutje in deze aanpak. Want het gaat ervan uit dat je oneindig veel tijd bezit; iedere fase start weer met een nieuwe lijn. En in theorie kun je dus bij alle fases je balletje op ‘veel’ zetten.
Het is daarom zinvoller om 70 punten te verdelen over de 7 fases. Dan wordt ineens duidelijk hoe het één ten koste kan gaan van het ander. Kijk maar:
Dit overzicht vertelt mij dat ik meer aandacht moet besteden aan het selecteren en het delen van mijn werk. En misschien eens iets minder aan het fotograferen zelf.
Toevallig las ik deze week ergens deze quote:
The difference between a professional and an amateur: the professional shoots far more images, but shows people far fewer.
~ Bron onbekend
Zo bezien ben ik al halverwege: ik schiet veel werk, maar ik laat bijna nooit iets zien aan anderen. Daarin ben ik een beetje doorgeschoten. De kunst is om het juiste te delen. En daarvoor moet ik eerst leren selecteren.
Voor wie nog meer van dit soort quotes wil lezen, hier vind je er nog vijf.
Wat ga ik nu doen?
Ongemerkt sluipen er routines in mijn gedrag. Dat is niet erg, maar het kan me wel tegenwerken als ik een stap verder wilt komen. Dan is er een bewuste beslissing nodig om mijn gedrag te veranderen.
Dus besluit ik nu dat ik – voor deze periode – genoeg heb gefotografeerd. Ik plan voor de komende weken blokken in waarin ik bezig ga met de selectie van mijn foto’s. In welke volgorde spreekt het verhaal het sterkst? En welk formaat? Moet het een boek worden? Vragen waar ik me zelden mee bezig hield.
En wat ga jij anders doen?
P.S. Ook leuk: in dit artikel kun je óók zien in welke fase je zit, maar dan gaat het over de fases die je als fotograaf doorloopt.