Ik zag deze week schilderijen van regenachtige steden tijdens spitsuur. Ineens verlangde ik naar precies dat straatbeeld: koplampen die eindeloos weerkaatsen in regenplassen met daarnaast zich voorbijspoedende voorbijgangers. Het was alsof ik naar een andere wereld keek, eentje die lang geleden bestond. Ik werd er melancholisch van.
Mike Barr schildert iets doodnormaals, namelijk een regenachtig stadsbeeld. Ik heb een zwak voor melancholische beelden en daar past zijn werk perfect in. Maar nú resoneert het helemaal. Nu dit straatbeeld iets uit een ander tijdperk lijkt.
Ik weet het, Barr is geen fotograaf en dit is wel een fotografieblog.
Jammer dan.
Want soms moet je je laten inspireren door andere kunstvormen. Deed Breitner ook, die was schilder én fotograaf (al liep hij niet te koop met dat laatste).
Hoe dan ook, ik heb het over deze schilderijen:
Het werk van Barr doet me trouwens denken aan fotograaf Todd Hido. Hido fotografeerde in dezelfde weersomstandigheden, maar dan op het platteland, en vanuit de auto waarin hij reed. En zijn foto’s zijn amper te onderscheiden van een schilderij:
Heb ik er toch nog een fotograaf bij gehaald 🙂