Fotografencollectief Magnum heeft een leuk marketingstuntje bedacht en heeft 50 van haar fotografen gevraagd naar hun image that changed everything. Nogal pompeus, maar vooruit. Het is de bijgesloten motivatie van de fotograaf die het interessant maakt. Ik kan me niet
Een kijkje behind the scenes van mijn wekelijkse wandeling voor de Noordereilandserie in zwart wit. Want de foto die ik kies, is er één van soms wel 40 pogingen. En eigenlijk leer je juist het meest van die
Straatfotografie in Potosí; een mijnwerkerstad midden in de hoogvlaktes van Bolivia – ruim 4 kilometer boven zeeniveau. In de zeventiende eeuw was dit één van de rijkste steden van Zuid-Amerika dankzij de mijnwinning. Die voorspoed
Goed, voor één keer maak ik hier een uitzondering. Vreest niet, het adagium buy books, not gear streef ik nog immer na. Want praten over camera’s staat gelijk aan praten over pannen. Leuk, dat je een dure pannenset in je
Onlangs bezocht ik de Afrikaandermarkt in Rotterdam. Een plein tjokvol met voedselkramen, schreeuwende marktlui en langzaam voortschuifelende mensen. Ik richtte me op de persoontjes die daar tegen hun wil waren. Een kleine ode aan straatfotografie
De grootste hobbel in straatfotografie is het overkomen van de angst voor de reactie van de ander. Ik heb inmiddels wat gewoontes ontwikkeld waardoor ik de aandacht afleid. Fotograferen vanuit de heup is daar één
Een goed leesbare foto. Je oog wordt direct naar het onderwerp toegetrokken. Maar hoe komt dat eigenlijk? In de meeste gevallen door een sterk contrast tussen het onderwerp en de achtergrond. In zwart-wit foto’s is dat
Fotografie en schilderkunst delen dezelfde visuele taal. En dus bevatten schilderijen ook voor fotografen talloze compositielessen die je evenzogoed kunt toepassen in je eigen fotowerk. Of gebruiken bij het beoordelen van een foto. Eén zo’n klassieke
Fotograferen is de waarheid liegen, is de wereld laten zien door jouw ogen. De kunst is om dat puur door middel van je foto te doen. Maar hoe verleidelijk is het om bij het tonen
De sneeuw is net gevallen, de takken zijn nog bedekt. Een vader maakt een foto van zijn dochter, ze staat wat verloren in de sneeuw. Ertussendoor rent een meisje doelgericht met een sneeuwbal in haar
Dit tafereel is niet vastgelegd in Nederland. En waarschijnlijk ook niet in Europa. Dat zie je en voel je meteen. Licht oordelend misschien. Want wat een houtje-touwtje tafereel. Die vrouw, half wegsuffend in dikke kleden
Op straat in Parijs. De camera op heuphoogte. Je bevindt je vlak achter de man met de donkere jas, die bijna het halve beeld in beslag neemt. Je ogen trekken je naar de oplichtende bos