Paris Photo is een megalomane fotografiebeurs voor mensen met een grote portemonnee. Een soort TEFAF voor de fotografie. Dit jaar was ik er niet bij, maar gelukkig kun je de boel ook online bekijken. Hierbij een korte aanblik van mijn highlights.
Allereerst: Paris Photo is leuk, maar ook hysterisch. Qua hoeveelheid werken, qua verkoopprijzen en qua bezoekers. Eens in de zoveel jaar ga ik erheen en vergaap me dan aan werken die 30.000 euro kosten.
Paris Photo toont hoe fotografie ervoor staat in verzamelaarsland. Wat veel waard is, hangt hier. Maar dan hoeft het natuurlijk niet per sé goed te zijn.
Online vind je alle 179 aanwezige galerieën en de werken die zij hebben meegezeuld naar Parijs. Alleen al de verzekeringskosten van al die transporten tezamen is een astronomisch bedrag.
Maargoed. in het online overzicht vond ik 3 fotografen die mij wel aanspraken:
1. Vending machines in Japan
Fotograaf Eiji Ohashi fotografeerde vending machines in Japan. Eén beeld uit die serie hangt op Paris Photo:
Maar op zijn site zijn er nog veel meer te vinden:
Een fijne sferische serie met een simpel object als onderwerp. En mooi uitgelicht.
Trouwens, leuk weetje: in Japan zijn er meer dan 3 miljoen van dit soort automaten. Dat is dus één machine voor iedere 40 bewoners. Wow.
2. Een foto zonder beeld
Onderstaand beeld vond ik visueel prettig. Dus ging ik op zoek naar de fotografe, Viktoria Binschtok.
Zij blijkt een andere serie te hebben die mij enorm aanspreekt, namelijk Typewriter Photographs:
Goed bedacht en goed uitgewerkt. Ik zie het beeld zo voor me maar raak ook geïntrigeerd door de “43%”.
Deze hieronder vind ik ook mooi, lekker binnen mijn eigen thema natuurlijk:
3. Collages van Bhagdad
Sama Alshaibi maakte een serie collages van Baghdad. Ik heb geprobeerd om chocola te maken van de tekst op haar eigen website, maar ik verdronk in de bijvoeglijk naamwoorden en moeilijke termen. Perfect voor Paris Photo dus – lekker hoogdravend. De resulterende collages vind ik desalniettemin toch mooi.
