Dit artikel begon met geen zin om te schrijven. Letterlijk en figuurlijk. Het komt denk ik omdat ik niet zo heel veel doe. En dan voelt bloggen als een Heel Groot Moeten. Dus daarom: een klein pleidooi voor niet nuttig zijn (en en passant dit artikel schrijven).
Verlangen naar iets anders
Drie maanden geleden – vlak voor mijn afstuderen aan de Fotoacademie – stond ik in de overdrive; iedere vrije minuut besteedde ik aan een actielijst die ik me nu nog amper voor de geest kan halen. Ik keek reikhalzend uit naar precies deze periode: een zee van tijd om gewoon te doen waar ik zin in heb.
Maar nu hoef ik niets en verlang ik weer naar die actielijst van toen, en het doorstrepen van de punten op de lijst. Dat was lekker duidelijk en voelde voldoenend (uiteraard vergeet ik de mate van stress die daarmee gepaard ging).
Wat kan een mens toch moeilijk zijn.
Deze luwe periode is goed, dat weet ik ook wel. Ik schreef zelfs ooit een pleidooi om je samen met je camera te vervelen. Voor mij is de essentie van vervelen dat je maar wat aanrommelt, zonder vooropgezet doel. Maar liever nog gebruik ik het woord ‘spelen’. Vroeger in de zandbak bedacht je wat je ging bouwen terwijl je handen het zand al vormden. Niks geen vooropgezet plan, laat staan een actielijst. En als je geen zin meer had, ging je iets anders doen. Die werkwijze gebruik je nauwelijks nog als je ouder wordt (tenzij je een kunstenaar bent).
Dus ben ik nu aan het spelen: ik bezoek musea (hier lees je welke), lees boeken waar ik niks uit hoef te leren, maak lange strandwandelingen, kook nieuwe gerechten en besteed weer aandacht aan mijn gitaar. Allemaal omdat ik er zin in heb in het moment zelf. Activiteiten die niet voortkomen uit een actielijst. En die ogenschijnlijk weinig met fotografie te maken hebben. Maar ondertussen ploppen er ideeën op in mijn brein. Door wat ik zie, lees en hoor van anderen. Mijn hersens voelen de vrijheid om af en toe eens wat te roepen. En ik heb tijd om er naar te luisteren.
Ik zit, kortom, nu aan de linkerkant in de afbeelding hieronder:
Ik creëer keuzes, doe inspiratie op. En straks volgt vanzelf weer een fase waarin ik tot uitvoer overga. Mijn les: blij zijn met de fase waar ik nu in zit. Verder lezen daarover? Dat kan hier.
P.S. De foto bovenaan dit artikel heb ik al eens eerder gebruikt op dit blog. Maar dat leek me wel passen bij het thema van dit artikel 🙂