Wat doen die rode autootjes op oude ansichtkaarten?
Op rommelmarkten zie je vaak dozen vol ansichtkaarten staan. Het was mij een raadsel wie daar nog wat mee zou moeten. Nu niet meer. Sonja van Hamel spit die dozen door op zoek naar kaarten
Op rommelmarkten zie je vaak dozen vol ansichtkaarten staan. Het was mij een raadsel wie daar nog wat mee zou moeten. Nu niet meer. Sonja van Hamel spit die dozen door op zoek naar kaarten
De mensen in mijn omgeving zitten vol goedbedoelde feedback op mijn foto’s. En dat is nuttig, meestal. De kwaliteit van die feedback verschilt echter nogal. En dus bedacht ik deze week naar wie luister ik
Je hebt altijd dezelfde blik als je in de spiegel kijkt. Daarom vinden we onszelf vaak slecht op foto’s staan, het strookt niet met ons (spiegel)gezicht. Want in die spiegel kijk je maar op één
Stel je legt alles bij elkaar wat je hebt aangeraakt op één dag en je maakt er een foto van. Wat zegt die foto over jou en over jouw leven? Paula Zuccotti voerde dit idee
Bij ieder museumbezoek vraag ik het me even af: wat is er gezegd, besloten en gedaan vóórdat deze foto’s hingen? Hoeveel discussie is er geweest bij het bepalen van de kleur van de muren? Het
Wat valt er fotografisch te doen met wortels van planten? Een hele hoop, zo bewijst Diana Scherer. Zij toont het ondergrondse leven van een plant én ze laat zien dat wortels zich kunnen voegen naar
Rotterdam barstte dit weekend uit zijn voegen van de kunst dankzij Art Rotterdam. Haute Photographie pikt graag een graantje mee van dat publiek. Dit jaar was de tweede editie, maar nu al lijkt de beurs
Ondertussen is januari alweer voorbij en heb ik nog bar weinig fotografie-activiteiten ondernomen. Bovendien had ik eind 2017 het puike voornemen om een fotojaarplan te maken. Dat heb ik nu ein-de-lijk heb gedaan. Misschien heb
Portretfoto’s van een mens laten altijd hetzelfde zien. Huid, haar en een randje kleding. Maar wat zit eronder? Nick Veasey fotografeert middels rontgenstraling. Erg gezond is het niet, fascinerend wel. De foto’s van Nick Veasy
Straatfotografie is momenteel idioot populair. Het is laagdrempelig (je hebt immers overal straat) en de camera is een voorwerp dat je gemakkelijk meeneemt. Vroeger was dat wel anders. Camera’s waren zwaar, en het ontwikkelen van
We dichten dieren graag allerhande menselijke eigenschappen toe. Gewoon, omdat we onszelf in hen herkennen en we ons lastig kunnen voorstellen hoe het is om géén mens te zijn. Tim Flach speelt daarop in door
Iedereen leeft in zijn eigen stukje werkelijkheid. Je genen, je opvoeding, alles wat je tot nu toe hebt meegemaakt, tellen op tot wat je nu voelt, vindt en ziet. Maar ook jouw letterlijke kijk op
In supermarkten word je visueel overladen. Alles staat dwars door elkaar heen: producten zijn immers gesorteerd op thema, niet op vorm of kleur. Maar wat als je dat nu een wél doet, gewoon voor de
Het is verleidelijk om door een stad te banjeren en erop los te fotograferen. Maar als je nergens lang blijft hangen, zie je wat andere voorbijgangers óók zien. Het kan ook anders. Blijf eens op
Bruce Gilden confronteert de kijker met poriën, puisten en gedeformeerde gezichten. Hoe humaan is het om een mens zó af te beelden dat je ervan gruwt? Wat wil de fotograaf hiermee bereiken? De fotoserie Face
Mensen houden van rechte lijnen, vooral in ons stratenplan. Een rechte weg brengt je immers het snelst van A naar B. Maar rechte lijnen op een ronde planeet resulteert in problemen. Het project Grid Corrections
Foto’s die ik van vrienden krijg via Whatsapp, bestudeer ik eindeloos. Want bijna altijd is daar méér informatie op te zien dan de verzender had bedoeld. Meestal zit de ‘vangst’ in reflecties op glazen, bestek
Als je de overzichten van 2017 moet geloven, bestond het jaar enkel uit hoogtepunten. Ik keek echter met een andere bril naar de 8.820 foto’s die ik heb gemaakt in 2017. Wat was nu eigenlijk
Het einde van het jaar nadert en dat zet mij aan tot een kleine terugblik op dit blog: is het aantal bezoekers van Kronkeling gegroeid? Wat was het best gelezen artikel? Tot slot nog een
Een andere omgeving verandert ook je behoeftes, alleen weet je vooraf niet hoe. Daarom is het zo lastig om in te pakken voor een reis: thuis kun je slecht inschatten welke kleding je aan wilt,
Ik vind het een onmogelijke spagaat: wel of niet fotograferen tijdens mijn vakantie. Immers, fotografie is mijn hobby, dus waarom vakantie nemen van een hobby? Momenteel ben ik in Nicaragua en zit ik dus weer
Drone fotografie is hip and happening; zowat alles wordt nu vanuit de lucht gefotografeerd. Het is een leuke gimmick, maar niet eentje die de tand des tijds zal overleven. Vooral in het begin is het
Tijdens de jaarlijkse fotografie(kunst)beurs Paris Photo is er veel meer te doen dan alleen naar dure foto’s kijken. Zoals betaalbare foto’s of fotoboeken kopen. Ik liep alle events af, en besloot dat 3 ervan écht
Het oppervlak van de maan minutieus observeren is niet langer enkel voorbehouden aan sterrenwachten en mensen met een dure telescoop. NASA deelde onlangs een foto van de maan in een dusdanig hoge resolutie dat je
The Grinders is een groep mensen die het mens-zijn ondermaats vinden en graag trans-humaan door het leven gaan. Ze plaatsen daarom vrijwillig gadgets onder hun huid. Fotograaf Hannes Wiedemann legde deze ietwat sektarische rituelen vast.
Fotografie is niet alleen een medium, het is ook een markt. Dat besef je als je op Paris Photo rondstruint en je terloops een galeriehouder hoort melden dat het werkje van Richard Avedon € 600.000
Waarom koekeloeren we zo graag in het leven van de superrijken? Misschien om ons te vergapen aan iets dat bizar ver buiten onze belevingswereld ligt. Of wellicht om bevestigd te zien dat die rijken vreselijk oppervlakkig
Het is zoeken naar een speld in een hooiberg: een fotoboek die je creativiteit aanwakkert, in plaats van de kop indrukt door eindeloos gewauwel over diafragma en sluitertijd en weetikwat. Maarrrrr… Ik heb die speld
Het laatste jaar van Cas Oorthuys was één van de eerste fotoboeken die ik kocht. Ik bladerde het door en besloot: dit moet in mijn kast staan. Het toont uitgehongerde blikken, onderduikers, jodensterren. Geen tekst,
Dementerende mensen zien de wereld in stukjes. Een giftig eiwit nestelt zich op de buitenste hersenlaag waardoor de communicatie tussen die hersendelen steeds lastiger wordt. Wat resulteert is een steeds kleiner wordende gefragmenteerde werkelijkheid. Laurence