Jaren geleden had ik een zeer sterke mening over “in opdracht werken”. Het zou mijn vrije fotografenblik bezoedelen. Ik zou er minder eigen werk door maken. En ik zou niet om kunnen gaan met de klantvraag. Het bleek allemaal aperte onzin.
Eén van mijn lievelings quotes is deze:
Strong views, loosely held
Overtuigingen houd ik graag losjes vast, want mijn angstbeeld van mezelf is dat ik een langspeelplaat wordt die blijft hangen in exact dezelfde formuleringen, automatisch opgedreund:
“Nee ik werk niet in opdracht want ik wil mijn vrije blik als fotograaf niet bezoedelen”
“Nee ik werk niet voor opdrachtgevers, dat haalt alle lol uit fotografie”
Bla bla bla. Het zijn zinnen die ik gedachteloos teruggaf aan de vragensteller. Maar hoe zou het wél kunnen werken? Twee jaar geleden bedacht ik hierop nieuwe antwoorden:
Ik wil wel in opdracht werken als ik:
- in opdracht winkelcentra mag fotograferen. Liefst uit de Post 65 periode.
- in mijn eigen stijl gebouwen mag fotograferen.
En dus richtte ik mijn pijlen op die nogal specifieke niche. Ik ging naar Post 65 dagen waar bureaus en gemeentes kennis uitwisselen. Ik bezocht naar boekpresentaties, bijvoorbeeld van het boek Bouwmaterialen 1940-1990 wat ik dus een heel vet boek vind. Ik sprak allerhande mensen en stuurde ze na afloop een berichtje.
Heel veel zaaien dus.
En na flink wat maanden begonnen er wat zaadjes voorzichtig te groeien. Er kwam een opdracht vanuit de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed. Waarbij ik nota bene 6 winkelcentra mocht fotograferen, uit de Post 65 periode. Ha!
Weer wat maanden later benaderde een gemeente mij met de vraag of ik een aantal gebouwen kon fotograferen. En dan in mijn eigen realistische stijl.
Het vergt een lange adem
En heel veel praten en dingen doen waar helemaal niks uit voort komt. Maar soms valt er dus een zaadje in vruchtbare grond.
Bovengenoemde twee opdrachten had ik nooit gekregen als ik stug was blijven vasthouden aan mijn eerdere overtuiging. En de opdracht om zelf een gevelkunstwerk te verzinnen in een Rotterdamse nieuwbouwwijk, dat was natuurlijk een onverwacht feestje wat mijn vroegere zelf nooit had kunnen bedenken.
Leuke zondagmiddagvraag
Aan welke fotografische strong view houd jij je iets te stevig vast? De waarheid bestaat uit veel meer kanten.