Onlangs ontving ik een afwijzing voor een subsidie in mijn inbox. Dat was niet de eerste. Ik probeer de subsidiewereld te doorgronden, maar zo te zien lukt dat nog niet erg. Of wel, en pas ik er gewoon niet in. Hoe dan ook, omdat er al genoeg successen worden gedeeld op internet, hier een verhaaltje over afwijzing.
Het wemelt van de subsidies, weet ik inmiddels. Daarin wegwijs worden, is best een klus. Begin dit jaar vond ik er eentje waar ik de gok mee wilde wagen. En dus vulde ik het aanvraagformulier in.
Dat omvatte de aanleiding voor mijn project, een projectplan, tijdpad, de relatie met mijn huidige werk, en zo verder. In totaal leverde ik drie A4tjes tekst aan plus een paar fotografische schetsen.
De boel zó expliciet uitschrijven was overigens al leerzaam: normaal gesproken werk ik veel organischer. Ik ga fotograferen, denk na, schaaf bij, schrijf eens wat op, fotografeer weer. En zo komt de aard van mijn project steeds meer bovendrijven.
Maar nu dus niet: ik trok mijn project in 1 ruk vanuit een modderige bodem naar boven. Gaf er vorm aan. En even leek het alsof het er al wás.
Toen kwam de afwijzing:
De aanvraag vertrekt vanuit een relevant thema en toont een zorgvuldige werkwijze die aansluit bij eerder werk. Het concept is helder, de kunstenaar geeft een interessante benadering, maar de artistieke vertaalslag blijft beperkt en het resultaat oogt voorspelbaar.
Hoewel het idee potentie heeft, overtuigt de uitwerking als kunstproject nog onvoldoende omdat de commissie uiteindelijk te weinig beeldende gelaagdheid ziet en stelt vast dat de artistieke impact vanuit deze aanvraag nog gelimiteerd is en brengt daarom een negatief advies uit.
Ik moest er even op kauwen. Beeldende gelaagdheid? Artistieke impact? Het zijn termen waar mijn haren van overeind gaan staan. Maar in dit geval doet mijn reactie ook dienst als defensiemechanisme. Zodat ik niks hoef met de feedback. En dat is dan weer te makkelijk.
Beeldende gelaagdheid
Tijd dus om me te verdiepen in beeldende gelaagdheid. Wat is dat? Ik vond talloze definities, waarbij ik dit de sterkste vond:
Het nodigt de kijker uit om verder te kijken dan het oppervlak en op zoek te gaan naar dieperliggende boodschappen, gevoelens of ideeën. Het maakt kunst rijker, complexer en boeiender om te ervaren.
Ja, die beeldende gelaagdheid spat misschien niet van mijn tekst af. Kijk je naar mijn huidige projecten dan zie ik daar wel een gelaagdheid in, net als sommige anderen. Maar er zijn altijd (grotere) groepen mensen die er niks in zien. Kortom: wie is je publiek.
Artistieke impact
En dan die andere term: artistieke impact. Daarover las ik dit:
Het verwijst naar de veranderingen, effecten of betekenis die kunst en cultuur teweegbrengen, zowel op individueel als op maatschappelijk niveau. Het begrip wordt breed ingezet binnen de culturele sector om aan te geven welke waarde kunst heeft – niet alleen voor de maker, maar ook voor het publiek en de samenleving als geheel.
Ja, de waarde van kunst. Eigenlijk ben ik veel meer een maker dan een kunstenaar. Ik hoop dat de kijker bij het zien van mijn werk wat bewuster wordt van de inrichting van onze leefomgeving. Maar om dat nou artistieke impact te noemen…
Enfin, na een paar dagen kon ik de feedback zien voor wat het is: een zienswijze op mijn werk op basis van mijn aanvraag en binnen de context van de subsidieregeling. Dat is niet goed of fout en het is ook niet de waarheid. Het is een waarheid.
Ik ga nog steeds aan de slag met dit project, subsidie of niet. Het tempo is alleen wat trager. En nu mag ik alsnog lekker organisch werken, zijpaden nemen en al reizende keuzes maken.