Ik heb 6 jaar lang boven een videotheek in Leiden gewoond. Dagelijks moest ik dóór de videotheek om mijn appartement binnen te komen. In die 6 jaar veranderde het assortiment vrij rap van video naar dvd naar inktpatronen. En toen was ‘ie ineens weg. Ik heb er nooit meer aan gedacht, tot deze week.
Ik ben al heel lang fan van de Rotterdamse kunstenaar Gyz la Rivière. Hij speelt met de dingen die voorbij gaan, zoals telefoonkaarten, telefooncellen en nu dus de videotheek. Gisteren zag ik zijn gloednieuwe documentaire Videotheek Marco, met een zeer wervende trailer:
De documentaire is een kaleidoscopische zoektocht naar de verdwenen videotheek. Je kijkt naar een eindeloze stroom korte fragmenten van videotheken, oude interviews, mensen in trainingspakken en wat verder nog riekt naar de jaren ’80 en ’90. Dit wordt begeleid door een fijne beat of de voice over van La Rivière. Een stijl waarin ik als kijker moeiteloos wordt meegevoerd en me onderwijl afvraag: gaan we later ook zo lachen om vandaag?
Gyz maakte eerder al eens een kunstwerk van videobanden op kleur. De kleurvolgorde is niet lukraak, maar heeft een bedoeling:
De kleurstroken verwijzen naar het testbeeld dat werd gebruikt als referentiemateriaal om de kleuren te checken:
Enfin, de documentaire trok bij mij allemaal laatjes open die héél lang dicht waren geweest. Zoals de introtune waarmee je videoband steevast begon:
Mijn herinneringen
En de boete die je kreeg als je de video te laat retourneerde (waarvan ik toen al dacht dat het hele verdienmodel daarop was gebaseerd). Maar ook: mijn vader die erop hamerde dat je videobanden nooit met beeld mag doorspoelen (het scherm moet zwart zijn), want dat was slecht voor de koppen. Ik deed het stiekem soms toch. Omdat ik geen zin had in al die stomme voorfilmpjes. Die nu trailers heten.
14.000 video’s van dezelfde film
La Rivière is niet de enige kunstenaar die in de video’s dook. Het collectief Everything is terrible! verzamelde 7 jaar lang dezelfde video met daarop de film Jerry Maguire uit 1996.
“It started as a dumb joke, but we quickly realized after seeing 100 Jerrys together that this project had a higher purpose.”
Uiteindelijk openden ze een tijdelijke videotheek met 14.000 videobanden van dezelfde film.
“It is about a world that is literally drowning in its own waste. So why not collect the waste and reorganize into something insane and beautiful? It is a way for us to make sense of a very senseless world”.
Bron: Nic Maier via CNN
De documentaire van Gyz draait alleen nog op 30 maart om 19:00 uur in Rotterdam. Nieuwe vertoningen deelt La Rivière op Instagram.
De videotheek onder mijn huis
Tot slot nog een voor en na foto van mijn appartement boven de videotheek in Leiden:
Tsja, alles verdwijnt, dus maak foto’s van vandaag. De app Minutiae kan je daar trouwens ook bij helpen.