Deze foto gaat ergens over
Ik sla aan op fotoseries waarin iets duidelijk wordt dat ik voorheen niet wist. De fotoserie van Dillon Marsh doet dat. En dat is grappig, want zijn beelden lijken in eerste instantie op conceptuele kunst.
Ik sla aan op fotoseries waarin iets duidelijk wordt dat ik voorheen niet wist. De fotoserie van Dillon Marsh doet dat. En dat is grappig, want zijn beelden lijken in eerste instantie op conceptuele kunst.
Ik houd van overzicht en focus maar mijn creativiteit floreert juist bij afleiding. Mijn dagen bestaan daarom uit een permanent gevecht met post-its. Die vul ik met actiepunten die ik dan bijna nooit afvink. Zo
Niks menselijks is ons vreemd. Neem nou het inladen van je auto bij de Ikea. Een helse puzzel met te grote platte pakketten en allerhande kleine spullen die niet eens op je lijstje stonden maar
Tijdens een voorstelling of concert kijk ik graag om me heen. Wat voor soort mensen gaat naar deze voorstelling? Meestal vergeet ik dat ik er zelf óók zit. Dat publiek is een entiteit, zij het
De publieke ruimte: een verzamelnaam voor plekken die voor iedereen toegankelijk zijn, maar waarvan het interieur door anderen is bedacht. Gek eigenlijk. Dat vindt Harmen de Hoop ook. En dus verandert hij dat interieur. Zijn
Geen idee waarom, maar kennelijk zijn er in het Ruhrgebied midden in een woonwijk grote bovengrondse pijpen. Dat is dus iets wat ik wil fotograferen. Maar zoals met alles: het blijkt al te zijn gedaan,
Als ik een saaie film kijk, gaan mijn gedachten soms naar de set designer. Wat heeft die persoon allemaal bij elkaar gescharreld, en wil het een beetje kloppen? Meestal verbaas ik me ook over waar
Ik heb er weer eentje gevonden: iemand met veel discipline. Tatsuyja Tanaka maakt sinds 2011 elke dag een foto voor zijn miniatuurkalender. In ieder beeld vind je een voorwerp dat voor minimensjes een andere toepassing
Hoe ziet een stad eruit zonder mensen? Inmiddels weten we dat, dankzij corona. Maar Rumi Ando vroeg het zich in 2016 al af. En zij ging nog een stap verder; wat blijft er over van
Wonen in een twee-onder-een-kap brengt risico’s met zich mee. Bijvoorbeeld een buurman die andere ideeën heeft over hoe het huis eruit behoort te zien. Zo’n meningsverschil leidt dan tot een schizofreen huis met twee gezichten.