Margeaux Walter fotografeert IKEA meubels

Vijf jaar geleden besloot ik om nooit meer naar de IKEA te gaan. Want dat is – vind ik – een onnodig harde confrontatie met de inwisselbaarheid van mijn bestaan. Dralend over dat meanderende pad zag ik alleen maar spullen die ik al in talloze woonkamers had zien staan. Er is niks unieks aan mij en mijn leven, zo lijkt IKEA bij iedere bocht te willen zeggen. Precies dát gevoel fotografeerde Margeaux Walter.  

Margeaux Walter: een inwisselbaar leven

Het voelt een beetje alsof je je burgermansbestaan afrekent bij de kassa: één Ektorp zitbank, twee Billy boekenkasten en een Lack bijzettafeltje. Al die meubels die torenhoog in mooie platte pakketten liggen te wachten op hun rol in een Nederlandse woonkamer. Al die levens, zo inwisselbaar.
Nee, ík kom er niet meer. Maar fotografe Margeaux Walter wél gelukkig, om juist die ellendige inwisselbaarheid vast te  leggen de fotoserie Sign Language.

 

In die fotoserie doet de mens er niet toe. De meubels en toebehoren bepalen het beeld, de mensen zijn – ja, inwisselbaar dus. Sterker nog, die mensen voegen zich exact naar de patronen van de IKEA. Precies wat we doen als we daar rondlopen en massaal meubels en parafernalia inkopen. Wij doen wat de IKEA voor ons heeft bedacht.

 

 

De foto’s tonen telkens bijna hypnotiserenden en repeterende patronen, vlakken, kleuren. Zelfs de hond voegt zich naar zijn omgeving.

 

 

Het standpunt van de camera is zonder uitzondering van bovenaf. Dit benadukt het stylistische karakter van de compositie. Verder zie je – behalve op de foto hierboven – nergens een herkenbaar gezicht in beeld. Het gaat om de spullen, niet om ons.

 

 

Zelf model spelen

Walter figureert zelf ook in haar werk. In de foto bovenaan deze blog zie je haar zitten, links met een pruik, rechts met haar eigen haar.

 

 

Van gevoel naar beeld

Ja, het werk van Margeaux Walter is voor mij de perfecte weergave van wat ik voelde toen ik voor het laatst door de IKEA liep. Maar geen moment heb ik eraan gedacht dat je zo’n gevoel óók kunt omzetten in beelden. En als ze er eenmaal zijn lijkt het logisch, makkelijk. Maar júist die schijnbaar simpele projecten vergen een hoop voorbereiding, denkwerk en gepruts. Denk je eens in hoeveel tijd het moet hebben gekost om de vrouw rechtsonder precies zó te laten staan dat het reepje beige broek buiten de rode cirkel zou vallen…

Je kunt meer over Walter en deze fotoserie lezen in dit artikel in de NY Times.