The Guardian heeft een briljante rubriek genaamd That’s me in the picture. Wat je krijgt voorgeschoteld is een (voor veel mensen) bekende foto plus het verhaal van iemand uit diezelfde foto. Dat resulteert vaak in een interessante perspectiefverschuiving. Want die foto’s liegen de waarheid, en op deze manier wordt daar enige nuance in aangebracht.
Een kus ter geruststelling
Zoals de foto hierboven, gemaakt vlak na de Stanley Cup final (ijshockey), leidend tot straatrellen. Een stel werd onder de voet gelopen en belandt op de grond. De vrouw is in paniek. De man lost dat op door haar te zoenen. Het resulterende beeld is sterk vanwege het enorme contrast van hardheid met tederheid. Vooraan de contouren van een agent met schild, dan dat breekbare stel op de grond, de kus en vervolgens in de verte een wegrennend peloton agenten.
De volgende dag werden ze bestookt door de media. En nog steeds ieder jaar worden ze op de bewuste datum gebeld door journalisten met de vraag of ze nog bij elkaar zijn. En dat zijn ze. Het is een geruststellend gegeven.
“When Alex first saw it, she was immediately worried people could see her bottom”
~ Scott Jones
Lees het hele artikel over die foto hier.
Over een fotograferende panda
De rubiek behandelt niet alleen hedendaagse foto’s, maar ook die van jaren her. Zoals deze van een fotograferende panda. Of nouja, een panda op een stoel gezet, achter een camera. Je vraagt je af waarom. En wat dat kind daar doet, met die panda zo dicht in de buurt. Het waren andere tijden.
“Periodically, the panda used to lose its temper and go berserk… I don’t think many people really appreciated how dangerous pandas can be… apart, that is, from insurance companies. When Davis [his colleague at the General Photographic agency] tried to insure Michael’s safety, none of them would have anything to do with it.”
~Bert Hardy
Een jankende peuter op de grond
Kinderen zijn niet te regisseren, ook niet als de president van Amerika in de kamer staat. Misschien dan júist wel niet. Zo’n kind voelt feilloos aan dat de aandacht niet bij haar ligt, maar bij die vent. Wat doe je dan? Schreeuwen en jezelf op de grond gooien.
“As Barack Obama came in, my two-year-old daughter threw herself on the floor”
~Laura Moser
Over naakt in de straten staan
Tenslotte worden soms ook kunstfoto’s behandeld. En dan spreken de foto’s van Spencer Tunick natuurlijk enorm tot de verbeelding. Want hij fotografeert enorme groepen mensen naakt, op uiteenlopende locaties. Hoe is het om daaraan deel te nemen? En waarom zou je?
“I kept my eyes firmly above the chin when looking around, and everyone else seemed to be doing the same. Soon it became as normal, as if we were all out for a walk together.”
~ Peter Stanford
Tijd over en zin om alle artikelen uit That’s me in the picture te lezen? Je vindt ze hier.