De vloek van de fotografie is dat we slechts een momentopname zien. Daarmee pint de fotograaf de geportretteerde vast als ware het een opgezette vlinder. Je hele persoon wordt geabstraheerd tot een fractie van een seconde. De waarheid wordt gelogen, of liegen we zelf door onze selfies.
Eén beeld is te weinig
Je hebt bergen foto’s van de mensen om je heen. Je familie, je geliefde, je beste vrienden. Met al die mensen heb of had je een relatie, bestaande uit de optelsom gedeelde ervaringen, gevoelde emoties en het gapende gat tussen wie je wíl dat de ander is, en wie hij of zij daadwerkelijk is. Jouw projectie en de persoon zelf lopen naadloos in elkaar over. Voor jou, althans, maar niet in de foto’s die je van hen hebt.
Matthew Dols, een fotograaf uit Abu Dhabi, had niet genoeg aan één foto of een serie foto’s van zijn (ex-) geliefden.
“If you were to make a portrait of someone close to you that would represent everything they mean to you — the good, the bad, all the moments lived together — how would you do it?” ~ Matthew Dols
Beatrice
Matthew Dols gebruikt niet één beeld, maar vermengt honderden beelden van één persoon. Dit deed hij voor een hele trits vrouwen met wie hij zijn leven heeft gedeeld. Zoals Beatrice. Een moeizame episode uit zijn leven, lijkt me.
Beatrice is nogal self-absorbed, getuige al die felle cirkels om haar heen; de persoon is afgebakend en in zichzelf gekeerd. De donkere kleuren associeer ik met verdriet, angst. Aan de rechterkant zie je touwen, of een doucheslang. Haar gezicht is weggevallen. Ze is enkel nog één brok negatieve energie voor Dols. Hier lijkt de projectie van Dols wel erg sterk de overhand te hebben. Een verloren liefde?
Natalie
De ongrijpbare vrouw. Haar gezicht is te zien, en bijna herkenbaar. Ze kijkt je recht aan, lijkt dichtbij maar ze staat op een eiland. En maakt een afkeurend gebaar.
Elena
I wanted to make photographs that transcend the societal focus on physical beauty and engage with the nature of who a person is at their essence. What they represent and who they are. Not just what they look like.
Anna 2
These images represent the overall idea of a person. The good and the bad, an entire lifetime of knowing someone in a fraction of a second. A single image is created by layering hundreds of images of a single person in order to create a “sense” of that person, and how I see them.
Some of the images end up being representational, while others become more ethereal. A variety illustrative of the range of people in my life.
Delphia
Als je goed kijkt herken je ineens een alledaags voorwerp in de foto’s. Zoals bij ‘Delphia’, waarin een heel rijtje fietsen is te zien. Dat zie je pas na aandachtig kijken. Je moet de tijd nemen voor deze foto’s, net als bij het écht leren kennen van de mensen om je heen. En dan nog kom je moeilijk los van wat je wil zien, en dat wat er is.
Olga
Dols liegt nog steeds de waarheid. Zijn foto’s zijn een verdieping op het enkele beeld, maar geheel vanuit het perspectief van Dols. De personen zijn onkenbaar, net als de personen die een hoofdrol spelen of hebben gespeeld in jouw leven. Dat maakt dat je eindeloos kunt staren naar deze beelden, je afvragend of je ergens je eigen liefdes en projecties van weleer ziet.
People in my life are an amalgamation of every experience that I have ever had. Childhood experiences, sense recognition, and expectations influence how I engage and view people I meet.